Het beste van 2008: graphic novels

Graphic novel is natuurlijk gewoon een duur woord voor stripalbum. Het leuke van strips is dat deze in iedere vorm verkrijgbaar zijn. Van literaire werkjes tot ouderwetse superheldenverhalen. Hieronder de tien graphic novels die ik dit jaar het meest kon waarderen.


10
A Tribute To Michael Turner divers (Aspen)



Dit jaar stierf tekenaar Michael Turner na een lange strijd aan kanker. Zijn uitgeverij Aspen presenteerde drie maanden later een zogenaamd tributebook. Meer dan 70 tekenaars en schrijvers halen door middel van verhalen en tekeningen herinneringen op. Ik heb Michael Turner één keer mogen ontmoeten en was bekend met zijn werk. Veel van de herinneringen zijn indrukwekkend en bestempelen keer op keer wat voor bijzonder persoon de stripwereld heeft verlaten.


9
After 9/11 Sid Jacobson en Ernie Colón (Hill and Wang)



De oorlog van Amerika tegen terrorisme uitgelegd in een stripverhaal. De plaatjes zorgen ervoor dat de droge tekst gaat leven en je als lezer een glimp krijgt van deze oorlog. De tekenstijl van Colón is niet te stripachtig en het verhaal vertelt in 149 bladzijden wat er allemaal gebeurde na 11 september 2001. Geen gemakkelijke kost, wel indrukwekkend dat zo’n serieus gegeven in stripvorm ook werkt.

8
Batman The Killing Joke Alan Moore en Brian Bolland (DC Comics)



Net voor de première van The Dark Knight gaf DC een luxe editie uit van een Batman-verhaal dat in 1988 voor de eerste keer het levenslicht zag. 20 jaar later wordt The Killing Joke gezien als één van de beste Joker-verhalen ooit. Schrijver Alan Moore toverde de boef van amusant karakter om tot een dodelijke psychopaat. Iets dat goed aansluit bij de vertolking van dit personage in de laatste batman-film. Het is opvallend dat het verhaal en de tekeningen na twee decennia nog steeds staan als een huis.


7
Burma Chronicles Guy Delisle (Drawn and Quarterly)



De van origine tekenfilmmaker Delisle nam de lezer in het verleden mee naar Noord Korea en China. Zijn korte stripverhaaltjes toonden een land dat voor veel mensen onbekend was en altijd zal blijven. Naast het sociale commentaar vergat Delisle de humor nooit. Ook in Burma Chronicles toont hij het dagelijkse paranoïde leven in Burma. Niet zo scherp als zijn voorgangers maar nog steeds indrukwekkend schets Delisle in korte verhalen grappige en serieuze momenten uit een andere cultuur.


7
Fallen Son Jeph Loeb en diverse (Marvel Comics)



Een paar jaar geleden stierf de zoon van Jeph Loeb aan kanker. De emoties die hij toen voelde (ontkenning, boosheid, onderhandeling, depressie en accepteren) vormen de basis voor dit indrukwekkende verhaal. In het Marvel universum werd Captain America vermoord. Loeb laat in vijf delen de gevolgen zien. Hiervoor werden de beste striptekenaars ingeschakeld (John Cassaday, David Finch, Ed McGuinness, John Romita jr en Leinil Francis Yu). Fallen Son is (zeker als je de achtergrond kent) een verhaal over rouw. Niet wat je in eerste instantie bij een superhelden verhaal zou verwachten, maar iets dat wonderlijk genoeg werkt.

6
Y The Last Man Book One Brian K. Vaughan en José Marzán jr (Vertigo)



In 2002 veranderd de wereld, iedereen met de Y-chromosoom (mannen) sterft. De helft van de populatie op de planeet is uitgeroeid. De enige overlevenden zijn goochelaar Yorick Brown en zijn aapje Ampersad. Zij zijn de sleutel om het mysterie van de massale sterfte op te lossen. Iedereen zit dan ook achter ze aan. Yorick begint een reis om zijn vriendin die in Australië zit te vertellen dat hij het overleefd heeft. Y The Last Man is een sociaal commentaar op de huidige staat van de wereld. Maar ook een ijzersterke thriller waar vriendschap, verraad en trouw centraal staan.

5
Civil War Mark Millar en Steve Mcniven (Marvel Comics)



Door een uit de hand gelopen vechtpartij sterven 100 kinderen in Stamford. Het resultaat is dat superhelden zich moeten registreren en zo hun geheime identiteit opgeven. Er ontstaan twee kampen: een voor de registratie en een tegen. Civil War is het beste te omschrijven als zomer blockbuster. Bijna elke superheld uit het Marvel universum komt langs. De realistische tekenstijl van McNiven en de snelle pen van Millar zorgen voor een onvergetelijk verhaal met verstrekkende gevolgen.


4
Life Sucks Jessica Abel en Warren Pleece (FirstSecond)



Dave Miller werkt als bediende in een supermarket gerund door een vampier. Hij is zelf ook gebeten, maar daar hij vroeger vegetariër was heeft hij een probleem met het hele bloed zuigen. Als Miller verliefd wordt op een gothic meisje staat de hele wereld op zijn kop. Een andersoortig vampierverhaal dat zich afspeelt in Los Angeles. De klare lijn van Pleece en het strakke verhaal van Abel zorgen ervoor dat het wel heel vreemd is als dit binnenkort niet verfilmd wordt.

3
Too Cool To Be Forgotten Alex Robinson (Top Shelf Productions)



Andy Wicks wil stoppen met roken en ondergaat een hypnose. Hier gaat hij terug naar 1985 toen hij nog op high school zat om zo het moment dat hij een eerste sigaret opstak te veranderen. Nu hij de uitkomst van zijn leven weet kan hij bepaalde keuzes maken die zijn huidige leven drastisch kunnen veranderen. Too Cool is een volwassen verhaal dat niet echt past bij de cartoonachtige tekenstijl van Robinson. De graphic novel is grappig, herkenbaar en tegen het einde zeer aangrijpend.


2
The Walking Dead Book Four Robert Kirkman en Charlie Adlard (Image Comics)



Een paar jaar geleden gaf Image de eerste hardcover uit van de zombie-serie Walking Dead. In losse maandelijkse boekjes is het verhaal al indrukwekkend maar door de 200+ bladzijden achter elkaar te lezen is de impact een stuk groter. De lezer volgt een groep overlevenden in een wereld waar zombies overheersen. Kirkman gooit alle wetten van de moderne strip overboord en bevestigt op iedere bladzijde dat niemand zeker is om te overleven. Dit gecombineerd met de zwart wit tekeningen van Adlard zorgen voor een serie die niet onderdoet voor de beste horror en drama-film dan ook. Want hoewel het griezelaspect belangrijk is, schittert Walking Dead vooral vanwege de persoonlijke verhalen van de hoofdpersonen.


1
American Widow Alissa Torres en Sungyoon Choi (Villard)



Er zijn al flink wat boeken geschreven en getekend over de tragedie van de terroristische aanslagen op WTC. American Widow is de beste die ik ooit onder ogen kreeg. Het is het waargebeurde verhaal van Torres die haar man verliest op 11 september, terwijl ze zwanger is. Inplaats van een mierzoet relaas over verlies laat dit boek zien hoe je moet overleven, hoe de buitenwereld reageert en in welke administratieve rompslomp Torres belandt. Het verlies van haar man Eddie blijft centraal. Ondanks de zware insteek blijft American Widow optimistisch en is vooral inspirerend. Torres en Choi portretteren de chaos en verwarring na de aanslagen op zo’n manier dat de lezer de pijn bijna voelt. Als je één graphic novel dit jaar moet lezen dan is het American Widow.

Het beste van 2008: Blu-ray

2008 was voor mij het jaar van de nieuwe standaard om films te bekijken: Blu-ray. Het afgelopen jaar werd de schapruimte voor de hd-filmpjes steeds groter. Wat ook resulteerde in een steeds groter wordende Blu-ray-kast in ons huis. Hieronder de top-10 van beste Blu-ray-films die dit jaar uitkwamen.

10
Across The Universe



De musicalachtige film behaalde de Nederlandse bioscopen niet en dat is jammer. Het verhaal over liefde, oorlog en vriendschap is misschien niet bijster origineel. Het gebruik van The Beatles-nummers wel. Daarnaast is Across The Universe een visueel spektakel dat in Blu-ray echt goed tot zijn recht komt. Vooral de onderwater scene is in high definition spectaculair.

9
Hairspray (import)



Wederom een musical die mij niet kon boeien tot ik hem zag. De ultieme feel good film van het jaar. Waarom op Blu-ray hoor ik je vragen. Het antwoord is simpel de DTS HD geluidstrack geeft een ervaring die je normaliter alleen in de bioscoop kan horen.


8
Wall E



Een zogenaamde testdisc die je laat zien aan mensen die Blu-ray nog nooit zagen. Wedden dat ze onder de indruk zijn? De reden voor een notering bij de onderste tien is simpel. Het verhaal van het zielige robotje is niet best en dat komt vooral door de moralistische ondertoon.

7
Die Hard 4.0



Als een actiefilm je dingen laat zien die je niet eerder zag in dit genre dan verdient deze een plek in de top-10. Die Hard 4.0 is non-stop actie waar het spektakel er voor zorgt dat je mond meerdere keren openvalt. Daarnaast zorgt de DTS HD-geluidstrack dat je letterlijk wegduikt als de kogels om je oren vliegen.

6
Iron Man



Een superhelden-film zoals je ze niet vaak ziet. Spectaculair in hd en een tot in de puntjes verzorgde dubbel disc. Paramount laat de concurrentie hier zien hoe een Blu-ray gemaakt moet worden. Alle extra’s zijn in high definition in een om je vingers bij af te likken menu.

5
Sin City



Ook een testdisc. Door de graphic novel stijl van zwart wit en rood schittert deze film van je beeldscherm af. Het is alleen jammer dat RCV de goedkope manier heeft gekozen om Sin City op Blu-ray uit te geven. Voor een tientje is de special edition dvd te koop en de schat aan extra’s vind je niet terug op deze schijf.

4
3:10 To Yuma



Een ouderwetse cowboy-film die beter tot zijn recht komt op Blu-ray. De weidse landschappen zien er zo echt uit dat je spontaan zin krijgt in vakantie. Een gedegen geluidstrack en een steengoede film die ook niet western-fans zal aanspreken.

3
Wanted (import)



Universal Pictures zet haar beste beentje voor met deze Blu-ray. Verpakt in een ‘stalen doos’ krijgt de consument een kraakheldere spektakelfilm met vele extra’s die je tijdens de film via U-control kan bekijken. Via BD Live is extra content te downloaden.

2
The Dark Knight



Met 153 minuten misschien net iets te lang maar op Blu-ray blijft de donkere superheld verrassen. De dubbel-disk bevat zogenaamde focus points waar de film tijdens bepaalde scenes overschakelt naar het Imax-format. Spectaculair en een film die gemaakt is voor Blu-ray.


1
Stephen Fry In America (import)



Deze BBC-serie is (nog) niet in de NL op de buis te zien geweest en dat is vreselijk jammer. Komiek Stephen Fry trekt door de USA met een Londense taxi. Deze sneltreinvaart door alle Verenigde Staten schittert op Blu-ray. Van krakende sneeuw tot spectaculaire zonsondergangen. Dit kijkje op Amerika was het beste dat ik dit jaar op Blu-ray zag. Nu maar hopen dat deze ook in Nederland uitkomt.

Het beste van 2008: Games

Het einde van het jaar is in zicht en dat betekent tijd voor lijstjes. Mijn vrouw en ik maken ieder jaar voor ons zelf een overzicht van de best of. Nu ik blog kan ik de hoogtepunten van 2009 wereldkundig maken. Na muziek is het nu de beurt aan games. Zoekend naar de titels kwam ik erachter dat er dit jaar best wel veel goede games zijn verschenen. Hieronder diegene die mij het meeste wisten te pakken.

10
WWE Smackdown vs Raw 2009



Na een wat tegenvallend vorig deel, is de worstelfranchise weer terug gegaan naar de bron. Het resultaat is een gedegen knokspel gebaseerd op het Amerikaanse show worstelen. De vele wedstrijdmogelijkheden en uitgebreid rooster zorgden ervoor dat de game weken achtereen niet uit mijn console te branden was.

9
Buzz! Quiz TV



Het grootste probleem met de vorige Buzz!-delen waren de draden die de buzzers verbonden met de console. Met de PS3-versie werd dat probleem door draadloze buzzers opgelost. Buzz! excelleert door de vele vragen en de mogelijkheid om online zelf quizzen te maken. Hierdoor wint Quiz TV van het concurrerende Scene It.

8
Resistance 2



Ik hield mijn hart vast toen ik de reviews las. Dit zou een slechtere versie van Halo 3 zijn. Niets bleek minder waar. Resistance 2 een abctje op first person shooter-gebied. De graphics zijn misschien niet baanbrekend, maar de gameplay, die het beste te vergelijken is met een op hol geslagen achtbaan maakt een hoop goed.


7
Spider-Man Web Of Shadows



Weer een game die redelijk werd afgeschoten door de gespecialiseerde pers maar waaraan ik veel plezier beleefde. Dat komt voor het grootste gedeelte door de vele gastoptredens van Marvel-superhelden en het v erhaal dat heel dicht bij de comics ligt. Het webslingeren in deze game is daarnaast het meest realistisch in een Spider-Man-game ooit.

6
Racedriver Grid



De racegames van Codemasters waren nooit mijn kopje thee. Veel te technisch en dus moeilijk voor iemand die niets met het genre heeft. Daar kwam verandering in met Grid. De game is toegankelijk en ziet er werkelijk schitterend uit. Daarnaast zorgt de agressiviteit van het racen voor een adrenaline oppompende ervaring die je niet snel zal vergeten.


5
Need For Speed Undercover



Oké Racedriver Grid is een betere game, maar het laatste deel van NFS staat toch een plaats hoger. De reden is de vele politieachtervolgingen die dit spel bevat. De ervaring is het beste te omschrijven als een roadrunner-cartoon. Het gevoel van 12 politieauto’s achter je aan die je allemaal van de weg af proberen te rijden is en dan ontsnappen geeft een ongelofelijke kick. Daarnaast is de gameplay zeer laagdrempelig (makkelijk). Natuurlijk niet leuk voor de hardcore racefan, wel voor de casual asfaltvreter (moi).

4
Dead Space



Resident Evil in de ruimte, zo is Dead Space het beste te omschrijven. Het grafische gedeelte is werkelijk indrukwekkend en het geluid speelt misschien wel de belangrijkste rol in deze game. Een surround sound set is dan ook onmisbaar. De gameplay is niet makkelijk, maar de griezelelementen en schrikmomenten zorgen ervoor dat je doorgaat. Bij de laatste eindbaas word je dan ook beloond voor je volhardendheid. Dead Space blijft nog lang na het uitzetten van je console door je hoofd spoken.

3
LittleBigPlanet



Hoeveel goede games dit jaar ook uitkwamen, echte vernieuwing heb ik bijna niet gezien. LittleBigPlanet was de uitzondering die de regel bevestigde. Dit spel schittert op het gebied van originaliteit en luidt een nieuw tijdperk in binnen de game-industrie. Het tijdperk van Do It Yourself. In LittleBigPlanet ben je speler, ontwikkelaar en speltester tegelijkertijd. De singleplayer is uitgebreid maar persoonlijk zijn het de levels van andere gamers die ik het meeste speelde. Aan het bouwen van een eigen level ben ik nog niet toegekomen. Dat is niet erg want er is online gigantisch veel keuze.

2
Gears Of War 2



De prijs voor best uitziende game gaat naar Gears Of War 2. De term destroyed beauty zorgt ervoor dat je tussen de vele vuurgevechten je ogen uitkijkt. Het verhaal weet emotie op te wekken en heeft een aantal indrukwekkende plotwendingen. De gameplay is vertrouwd en daarom erg goed. De nieuwe mode Horde zorgt ervoor dat GOW2 ook na het uitspelen van de singleplayer meer dan relevant blijft.

1
Grand Theft Auto IV



Nog nooit kwam een game zo dicht bij een filmervaring. Rockstar legt met het vierde deel binnen de GTA-serie de lat weer erg hoog. Liberty City was een playground waar ik weken na de release door doolde. Het hoofdverhaal is meeslepend en voor de eerste keer in een game zorgde de gevolgen van een keuze voor een knoop in mijn maag. Als gaming kunst zou zijn dan kan je GTA IV vergelijken met de Nachtwacht. Om het schilderij echt te waarderen moet je deze meerdere keren intensief bekijken. Dan pas zie je de diepte en word je keer op keer verrast.

Eervolle vermelding Games 2008

Ik schreef al dat er dit jaar heel veel topgames zijn uitgekomen. Het was dan ook erg moeilijk om een top-10 te maken. Daarom aansluitend op de gamechart een opsomming van eervolle vermeldingen. Games die net niet in de top-10 kwamen maar die ik wel veel speelde, of veel plezier aan beleefde. In willekeurige volgorde: Rise Of The Argonauts, Civilization Revolution, Fable II, MotorStorm Pacific Rift, Scene It Box Office Smash, Singstar Abba, Lips, Rainbow Six Vegas 2, Guitar Hero: World Tour, Rock Band 2, Madden NFL 09 en Left 4 Dead.

Het slechtste in games 2008

Het afgelopen jaar stond niet alleen in het teken van goede games, maar ook in het teken van hype. In een aantal gevallen beloofde slimme marketeers de wereld bij games die of nooit uit hadden mogen komen, of langere ontwikkeltijd hadden moeten krijgen. Hieronder een top-10 van de (in mijn ogen) slechtste games van 2008. Ik wil wel onderstrepen dat het hier gaat om mijn persoonlijke mening en daar hoef je niet mee eens te zijn. Daarom kan je reageren… Ben benieuwd naar je eigen lijstjes.


10
LEGO Batman The Videogame



Ik heb een haat liefde verhouding met LEGO-games. Aan de ene kant zijn deze zeer grappig en aan de andere kant super frustrerend. Dat laatste komt vooral door het achterlijke cameragebruik. De ontwikkelaar gebruikt voor iedere LEGO-game een ‘fixed camera’. Hierdoor kan de speler de spelcamera niet bewegen en valt men vaker niet dan wel in afgronden wat weer game over betekent.

9
Prince Of Persia



Wat werd ik het eerste half uur blij van deze game. Goede setting en grafisch fantastisch. De crux kwam na het uitspelen van het eerste gedeelte. Om verder te gaan moet je als een Mario bolletjes zoeken. De eerste 20 waren leuk de andere 40 beslist niet. Daarnaast krabbelde ik mij meerdere keren achter de oren met de vraag wat moet ik nu doen om naar het volgende land te gaan. Heel jammer.


8
Call Of Duty: Modern Warfare



Vaste volgers van dit blog hebben mijn COD-avonturen al kunnen volgen. De game is niet eens super slecht en kent indrukwekkende momenten. Vergelijk je deze met COD4 dan is dit een slap en slecht gemaakt aftreksel met goede ideeën die niet uit de verf komen.

7
Army Of Two



Een gevalletje van briljant op papier. Een buddy movie als een game waar samenwerking centraal staat. Het resultaat is testosteron vertoon en zeer flauwe grappen. De AI van je maat is zo slecht dat ik halverwege de console heb uitgezet om het spel nooit meer aan te raken.


6
Sonic Unleashed



Dit zou de Sonic worden die de nare smaak van het vorige deel zou moeten wegspoelen. Niet dus. Unleashed is te gezocht en het lijkt er wederom op dat de actie zo snel is dat het bijna onmogelijk is om deze te volgen. Waarom is het zo moeilijk om een goede Sonic-game te maken? Voor de komst van de next gen consoles schoot de ontwikkelaar met het rennende stekelvarken keer op keer in de roos.

5
Ninja Gaiden II



Oké ik begrijp dat dit een uber hardcore game is en dat deze dus een stuk moeilijker is dan normaal. Maar dit is wel heel overdreven. Goed speelbaar tot je bij de eerste eindbaas bent en dan is het keer op keer game over. Dat kan natuurlijk ook betekenen dat ik een slechte gamer ben . Daarnaast is het grafische gedeelte verre van indrukwekkend .

4
TNA Impact



Ik vind worstelgames leuk, de vele mogelijkheden en het (in veel gevallen) ontbreken van button bashing zorgt ervoor dat ieder deel veel tijd in mijn console krijgt. TNA begon leuk tot het einde van de verhaallijn in zicht was en ik een Ultimate X-partij moest doen. Geluk is met de domme dus ik won er twee, de derde ontaarde in een ouderwetse scheldpartij tussen mij en de televisie. De tegenstander is namelijk niet stuk te krijgen. De kracht om het schijfje in tweeën te breken had ik niet meer.

3
Saints Row 2



Een over de top versie van GTA IV. Laat de ene game nu briljant in elkaar zitten en de andere beslist niet. De lelijkheid schittert je tegemoet en de ongein is niet aan mij besteed. Dat is vreemd want het eerste deel kon mijn goedkeuring wel wegdragen. Weer een gevalletje van een gemiste kans.

2
Lost The Videogame



De meest onnodige game van het jaar. Alleen leuk voor die hard Lost-fans. Een verdwaalde casual gamer heeft hier niets te zoeken. Wazig, slecht uitgewerkt en een gameplay die zo langzaam is dat je er bijna bij in slaap valt. Als de ontwikkelaar gekozen had voor een ouderwetse adventure dan was het nog wat geworden, maar point and click is zo jaren 80.


1
Turning Point Fall Of Liberty



Het idee van deze game is werkelijk briljant. Wat zou er gebeurd zijn als de Duitsers de Tweede Wereld Oorlog hadden gewonnen en Amerika waren binnengevallen. De uitwerking is de meest generieke shooter van de laatste jaren. Ook grafisch weet Turning Point niet te verrassen. Tijdens het spelen bekruipt je ieder moment het gevoel van wat had dit fantastisch kunnen zijn.

Het beste van 2008: muziek

Het einde van het jaar is in zicht en dat betekent tijd voor lijstjes. Mijn vrouw en ik maken ieder jaar voor ons zelf een overzicht van de best of. Nu ik blog kan ik de hoogtepunten van 2009 wereldkundig maken. We beginnen met muziek. Voor oud jaar volgen televisieseries, films, dvd's en natuurlijk games. Van de laatste komt tevens een top-10 van de meest tegenvallende producten van 2008.

10
Britney Spears Circus



Britney revancheert zich zelf met deze plaat. Na de generieke snel te vergeten dansplaat Blackout levert Spears een gedegen melodieuze plaat af met als hoogtepunt het in de NL geflopte Womanizer. Circus kent één dieptepunt, de track My baby. Hier laat de zangeres ons weten hoe zielig ze wel niet is. In een interview met Rolling Stone laat La Spears weten dat dit een zeer persoonlijk nummer is. Ik zeg kappen met die bende en doen waar je goed in bent.


9
Guns ’N Roses Chinese Democracy



We hebben er een tijd op moeten wachten, maar Axl liet dit jaar het door uitstel geplaagde Chinese Democracy op ons los. Als je door alle productietrucjes prikt is de helft van het album ouderwets GNR, de andere moeilijk geklungel dat wel aardig klinkt. De negende positie krijgt het album dan ook alleen vanwege die ene steengoede helft. Vooral de sneer naar de luisteraar Prostitute klinkt zalig. Waarom we zo lang hebben moeten wachten zal niemand ooit weten.

8
Michael Franti & Spearhead All Rebel Rockers



Ik trek dit soort muziek eigenlijk helemaal niet. Tijdens een bezoek bij de FRS stond deze plaat op. Misschien lag het aan de laaghangende zon, het rumoer van de terrasjes of het zomergevoel dat Amsterdam omarmde maar ik was om. Dit was de vakantieplaat van 2008. Het hoogtepunt is Hey World. Het kan niet anders dan dat je hier blij van wordt.

7
U2 Live Under A Blood Red Sky



Ik was 18 jaar toen ik bij een vriend een videoband met het optreden van de toen nog vrij onbekende U2 zag. Dit jaar verscheen de reissue en wat was ik blij. U2 is inmiddels de grootste band van de wereld, maar hier liet de band zien wat bevangenheid en enthousiasme is. Naast het bekende Sunday Bloody Sunday, namen vooral de nummers 11 O’Clock Tick Tock en 40 mij terug naar dat eerste moment. U2 is nu nog steeds erg goed, maar zo goed als bij Under A Blood Red Sky zijn ze voor mij nooit meer geworden.


6
OST Californication



De soundtrack van misschien wel de meest grappige serie van 2008: Californication. Een gedegen collectie van nieuwe en oude muziek. Met als hoogtepunten If You See Her, Say Hello van Bob Dylan (had ik nog niet eerder gehoord) en Little Round Mirrors van Harvey Danger (ken de beste man ook niet maar hij maakt waanzinnig mooie muziek).

5
Lady Antebellum Lady Antebellum



Twee jongens en een meisje die het label country ontstijgen. Oké ze worden gepositioneerd als country-sterren, maar iedereen die dit debuut luistert komt tot de conclusie dat dit erg goede pop is. Ballads als Can’t Take My Eyes Of You, worden afgewisseld met nummers als Run To You. Na twee keer luisteren zit deze plaat in je hoofd.


4
Kate Voegle Don’t Look Away



Net als de nummer-1 hebben Nederlanders waarschijnlijk niet gehoord van deze singer songwriter. Een beetje rock, een beetje pop en een heel klein vleugje country zorgen voor een hoop mooie liedjes. De opening Chicago is kippenvelopwekkend. Het sluitstuk Kindly Unspoken is een van de mooiste afscheidsliedjes ooit geschreven.

3
A Balladeer Where Are You Bambi Woods



Hun debuut was al erg mooi, maar met hun laatste plaat laat de Nederlandse band zien wat zij kunnen. Briljante popliedjes vol boosheid, nostalgie en een stevige dosis Americana. Het kan niet anders dat A Balladeer volgend jaar eindelijk doorbreekt. Jesus Doesn’t Love Me en America, America zijn nu al klassiekers op mijn iPod.

2
Taylor Swift Fearless



Een jong meisje dat countryachtige muziek zingt. In Amerika een hitsensatie in Europa totaal onbekend. Daar moet volgend jaar verandering inkomen als de platenmaatschappij dit album ook bij ons uitbrengt. Swift zingt over vriendjes die niet te vertrouwen zijn, verliefd zijn, veranderingen in je leven en familie. Soms net iets te zoetsappig, maar door de tekst, muziek en productie prik je daar doorheen. De hoogtepunten van Fearless zijn White Horses, Love Story en Change.

1
Flogging Molly Float



Een live concert van Flogging Molly is een belevenis die je niet snel vergeet. Met Float levert deze folk punk formatie haar beste album ooit af. De strakke productie, aanstekelijke melodieën en het bij vlagen melancholische stemgeluid van zanger Dave King zorgen er ook voor dat dit waarschijnlijk het meest toegankelijke album is geworden. Van punk tot folk tot rustige nummers Flogging Molly schittert op Float. Het album bevat 11 tracks waarvan er geen één de mindere is. Een terechte nummer-1

Vandaag vijf jaar geleden

Coffee cups on the counter,
Jackets on the chair
Papers on the doorstep
But you’re not there
Everything is everything
Everything is everything
But you’re missing

Bruce Springsteen You’re Missing

De mijlpaal is gehaald

Zondagavond precies kwart over zeven doorbrak ik de 60.000 grens met mijn gamerscore voor Xbox LIVE. Tijdens een waanzinnig (al zeg ik het zelf) optreden met de Lips tikte ik de laatste 30 puntjes binnen. De score staat op 60.006. Of de magie van het puntenhalen nu verdwenen is weet ik nog niet. Het volgende doel is weer 10K er bij denk ik. Voor nu party Time!

Een nieuwe soort van X-Men-film

In mei gaat in Amerika X-Men Origines: Wolverine in première. Een soort prequel van de drie X-Men-films. De trailer ziet er waanzinnig uit en deed mijn comichart sneller kloppen. Voor de Marvel-fans check de trailer voor flashes van Deadpool, een jonge Ororo Munroe en Gambit. Er zitten er volgens mij nog meer in, maar deze vond ik.



2009 belooft een mooi filmjaar te worden, als je net als bij Watchmen goed voorbereid de bioscoop in wil gaan moet je deze tradepaperback zeker even checken. Misschien wel een van de mooist getekende graphic novel ooit.



Het verhaal is zo opgebouwd dat zelfs als je niets met superhelden hebt (zij komen hier niet voor) hier plezier aan kunt beleven. Te koop bij je plaatselijke strip speciaalzaak of comic-winkel. Ik raad GoJoker! op de Zeedijk in Amsterdam aan.

Sticker ellende

Ik ben een consument waar de gemiddelde Blu-ray-leverancier blij van wordt. Nieuwe films koop ik gelijk en ik heb volmondig ja gezegd tegen de nieuwe standaard van film kijken. Iets irriteert mij echter mateloos. De uitgevers vinden het allemaal nodig om het blauwe doosje ‘te verfraaien’ met een sticker. Die kondigt ondermeer aan dat de disc alleen maar in een dvd-speler af te spelen is of een actie. Wat zit je nu te zwammen hoor ik je denken, die stickers kan je er toch gewoon aftrekken? Niets minder blijkt waar. De stickers zijn namelijk niet zo één, twee, drie van het Blu-ray-doosjes te verwijderen. Het schijnt nodig te zijn om deze stickers van iets dat het meest op behangplaksel lijkt, te voorzien. Het resultaat is dat er stickerresten op de verpakking blijven zitten. De grootste boosdoener is Warner Bros. De filmmaatschappij heeft een actie waarmee je een gratis Blu-ray kan aanvragen als je er drie koopt. Om dit aan te kondigen prijkt een mega lelijke sticker op de doos. Vooral een doorn in het oog bij de mooie steelbook-verpakkingen van Batman Begins en Attack Of The Clones.



Als je voor €29,99 een film koopt heb je twee opties. Of je laat de sticker er op zitten of je trekt deze eraf en zit met een groezelig uitziend doosje. Ik weet in een tijd van kredietcrisis is dit natuurlijk niet echt belangrijk, maar toch lijkt het mij stug dat ik de enige Blu-ray-koper ben die zich hieraan stoort.

Wat gebeurt er in de wereld

Je wordt geboren, je gaat dood en betaalt belasting, dat zijn de drie zekerheden in het leven, waar je niet te veel over na moet denken. Anders word je gek. Ik kreeg gisteren een email met een link waardoor je gaat denken over jouw plaats op deze wereldbol. Op http://www.poodwaddle.com/ worldclock.swf krijg in real time te zien, hoe groot de wereldbevolking is, hoeveel mensen er geboren worden, sterven en waaraan, hoe de nationale schuld van Amerika oploopt (succes Obama) , hoe het gesteld is met het milieu, hoeveel auto’s en fietsen worden gemaakt en allerlei totaal nutteloze maar interessante weetjes. De één vindt het schokkend of deprimerend. De ander ongelofelijk fascinerend. Ik behoor tot de laatste groep.

De jacht naar de 60.000

Vorige week vroeg een collega wat er zo leuk was aan achievements. Voor diegene not in the know, achievements zijn punten die je krijgt als je een spel speelt op de Xbox 360. Ik dacht even na en kwam maar op een woord: beloning. Achievements zijn natuurlijk niet meer dan een digitale manier om te laten zien hoe groot je geslacht wel niet is. Hoe oud de man ook is, het blijft een jongetje. Ikzelf ben een achievement hoer, alles voor de punten. Midden september verklaarde ik aan ieder die het wilde horen dat mijn missie was om voor het jaar de grens van 60.000 te passeren. De vaart zit er sindsdien goed in. Ten tijde van die uitspraak stond de teller op net geen 50.000. Op dit moment telt mijn Xbox 360 LIVE 58.981. Eerlijk is eerlijk Saskia helpt ook, op moment van schrijven is ze druk bezig digitaal te Monopolyen. Een game waar het mij nog niet gelukt is om te winnen.



Op dit moment sta ik op de 92ste plaats in de chart van Nederlandse gebruikers en op 6.511 wereldwijd. Er zijn volgens de website Gamercard.net meer dan 2,5 miljoen achievement verzamelaars wereldwijd. In Nederland zijn dat er 39.215.
Wordt vervolgd.

Inspiratie

Een grapjas heeft op YouTube een filmpje geplaatst met inspirerende stukjes uit de geschiedenis van de cinema. Je kent ze wel die kippenvelstukjes die uit context wel heel erg corny zijn. Het grappige is dat de stukjes niets met elkaar te maken hebben, maar achter elkaar voor een speech zorgen waar Obama jaloers op zou zijn. Druk op play en geniet.

Het einde verklappen

Je kent ze wel, die mensen die het einde van een film verklappen. Grappig als je de aanstichter bent, minder als je tot de slachtoffergroep behoort. Hieronder wordt de clou van 100 films in 4 minuten en zes seconden verteld. Je bent gewaarschuwd.

Waarom Sex And The City The Movie?

Het is er eindelijk van gekomen. De film lag al een tijd op het stapeltje moeten we nog eens kijken. Mijn vrouw was vroeger een grote Sex And The City-fan en heeft alle seizoenen op dvd (maar welke vrouw heeft dat niet?). Op een luie zaterdagmiddag werd de Blu-ray die een paar maanden geleden geïmporteerd was, in de PlayStation3 gestoken. Nadat ik Saskia minstens drie keer gerust had gesteld dat ik het echt niet erg vond om de volle tweeënhalf uur van deze toch wel echte vrouwenfilm uit te zitten, begon ‘het plezier’. Een waarschuwing voor elke man die dit werkje wil zien: Het Sex in de titel is zwaar overrated. Op een tepel die door een bloesje te zien is en anderhalve borst is er niets. Daarentegen krijg je wel typisch vrouwengewauwel over verliefd zijn, niet verliefd zijn, trouwen, niet trouwen, wel seks, geen seks, boos op elkaar zijn, niet boos op elkaar zijn, schoenen ophalen, schoenen laten staan etc. You get the picture. Na het zien van al deze ongein had ik maar een verlangen: een film kijken met explosies, helikopters, tieten en het liefst met een actiester uit de jaren-80 (je moet hier denken in het kaliber Stallone, Norris, Van Dame of Seagal). En ik houd helemaal niet van dat soort films sinds ik 18 jaar was.
Een ding deed mijn hart goed. Net voor de aftiteling draaide Sas zich naar mij toe met een verbaasde blik. “Dat is weer tweeënhalf uur die we nooit meer terug krijgen.” Gevolgd door: “Waar ging dit in godsnaam over?” Gelukkig zijn er mensen die hier ook zo over denken.

Klunen

Kluun heeft een nieuw boek uit. De schrijver die bekend werd van Komt Een Vrouw Bij De Dokter en De Weduwnaar heeft een aantal blogs en collums gebundeld in een boek. Op het eerste gezicht lekker makkelijk, er moet immers ook in huize Kluun brood op de plank komen. Op het tweede gezicht briljant. Het boek dat 219 pagina’s heeft leest als een trein en is vaker wel dan niet bijzonder grappig. Toen ik mijn voorliefde voor de schrijver op mijn werk presenteerde waren er nogal wat verwarde gezichten. Een opmerking was dat Kluun pretentieus en bovendien niet grappig was. I beg to differ. De man die het woord frample (een geschreven stukje van een songtekst) heeft geïntroduceerd in de literatuur kan niet slecht zijn. Bovendien is hij een groot Bruce Springsteen-fan en dan zit je bij al snel goed. Waarom ik Kluun wel goed vind is de simpele reden dat alles wat hij schrijft (voor mij vaak) zeer herkenbaar is. En nee mijn vrouw is nooit overleden en ik ben ook geen vreemdgaander. In Klunen (de naam van zijn nieuwste verzameling) zitten ook weer een paar juweeltjes waarvan ik zou willen dat ik zelf had geschreven. Het is alleen de Amerikaanse schrijver Jay McInnerny gelukt om mij jaloers te maken.



Ik moest hard lachen om zijn tirade over Parijs (been there done that) en de verschillende lijstjes (Springsteen is God). Maar ook zijn geïnspireerde sollicitatiebrief deed mij schateren. Wat lullig was omdat ik in de trein zat, maar goed. Mijn advies ga dat boek kopen, het is niet moeilijk te vinden, de voorkant is namelijk oogverblindend geel.

Mario Kart in het echt

Mario Kart is een echte klassieker. Volkstammen speelden het spel op de Super Nintendo (weet je nog opa?) en dit jaar werd een nieuwe generatie overgehaald om te gaan fun racen met de meest populaire loodgieter in gameland. Er zijn mensen voor wie gamen schijnbaar niet realistisch genoeg is. Dus wat doet zo’n iemand hij gaat zijn eigen Mario Kart maken. by the way de man is niet eens Amerikaans :-). Ik zeg mafkees, maar moest wel heel hard lachen en kreeg bovendien weer zin om mijn Wii op te starten.

Emotie in Gears Of War 2

In de tien jaar dat ik werkzaam ben in de game-industrie trekt iedere ontwikkelaar die ik sprak de vergelijking met Hollywood. De woorden filmische ervaring worden dan ook te pas en te onpas gebruikt. Met de komst van de huidige generatie consoles zouden games de speler nog meer in het verhaal trekken. Dat is gedeeltelijk zo. Toch liggen de gamemakers mijlenver achter op de filmindustrie. Dat komt vooral door het feit dat het bijna onmogelijk is om basisemoties over te brengen op de speler. Goed, iedereen die wel eens een spel heeft gespeeld weet dat je er kippenvel van kan krijgen en de adrenaline opgepompt kan worden. Ontroerd worden door iets wat zich in de digitale wereld afspeelt is een ander verhaal, dacht ik altijd. Tot ik vanmiddag Gears Of War 2 speelde.



Gears Of War 2 is een futuristische shooter waar het bloed rijkelijk vloeit. Het is ook een spel dat gebruik maakt van een vrij standaard verhaaltje. In de toekomst word een wereld aangevallen door het buitenaardse ras the Locust. De aliens zijn, door superieure vuurkracht aan de winnende hand. Een elite leger van Gears is de enige wat nog tussen ene totale nederlaag staat. Het spel is spectaculair en de graphics om je vingers bij af te likken. Wat Gears of War 2 anders maakt dan de gemiddelde shooter is niet het verhaal, maar de karakteristiek van de hoofdrolspelers. Marcus Fenix is een stoere marinier die one-liners spuwt die je alleen nog zag in jaren-80 actiefilms van Swarzenegger, Stallone en Norris. Zijn teammaat Dominic Santiago zorgt in GOW2 voor de emotionele lading. Dom is namelijk op zoek naar zijn vrouw die door The Locust gevangen is genomen. Tussen de vele vuurgevechten door, laat deze stoere kerel regelmatig weten dat hij zijn vrouw mist. Halverwege de game weten Fenix en Santiago, Maria te vinden. Wat zich daarna afspeelt zorgt voor een brok in de keel van menig gamer. De realiteit is zo hard dat zelfs de meest hardcore-speler hier een brok van in de keel krijgt. Gears Of War 2 laat zien welke richting games in de toekomst op moeten gaan. Een goed uitgewerkt, zij het standaard verhaal, harde actie, vloeiende gameplay en karakters die onder de huid gaan zitten.

Britney Spears lijkt terug te zijn

Het onschuldige meisje uit Baby One More Time, is inmiddels groot geworden. Na een carrière die het beste te omschrijven is als een treinongeluk, probeert de bevallige blondine het nog een keer met de plaat Circus. De cd moet het desastreus optreden tijdens de MTV Awards (playbackend en onder invloed van slaappillen), een red neck ex en een fout afspraakje met de plaatselijke kapper (kaal) wegspoelen. Brit is weer zoals elke marketeer en man haar wil zien: als vamp. Ze staat op de cover van de nieuwe Rolling Stone en maakt weer videoclips waar haar net niet naakte lichaam talrijke keren opwachting maakt. Haar nieuwe plaat is misschien weinig verrassend, maar staat vol met goed geproduceerde popliedjes die het goed doen op de dansvloer.



Het eerste dat mij opviel toen ik de cover van de Rolling Stone zag, was dat Ms. Spears een oude kop heeft gekregen. De 27-jarige popdiva prijkte al vaker op de cover van het grootste muziekblad ter wereld, maar op een of andere manier ziet ze er nu echt(er) uit. Oké het middenrif is nog steeds ontbloot en hoewel ze lacht heeft de bijna dertiger iets treurigs over zich. Check zelf de nieuwe cover en de oude cover en oordeel zelf.

Comic-schrijver Mark Millar

Mark Millar is een van de meest populaire comicschrijvers van dit moment. Naast het superheldenwerk voor Marvel Comics is hij ook verantwoordelijk voor Chosen over een jonge man die Jezus blijkt te zijn en Wanted. Van deze ultra gewelddadige comic is inmiddels een film gemaakt die eind januari op dvd en Blu-ray verschijnt. Naast zijn stripboekjes was mijnheer ook consultant bij de Iron Man-film. Niemand weet waarom maar er is op YouTube een tweedelige documentaire verschenen over zijn leven. Totaal niet interessant als je geen comics leest, wel interessant als je die Amerikaanse stripboekjes wel kunt waarderen of fan bent van Wanted.



En dan nu deeltje twee.

Flogging Molly Eastpak Antidode Tour Amsterdam

Afgelopen donderdag was het eindelijk zo ver. De meest briljante band ter wereld,tenminste volgens mij, (Flogging Molly) deed Amsterdam weer aan. Voor diegene niet ‘in the know’ Flogging Molly is een Amerikaanse band met Ierse invloeden (de zanger is Iers). De muziek is het beste te omschrijven als punk, folk en feest. Bij het laatste woord moet eigenlijk een uitroepteken want een concert van FM is een grote party. Saskia en ik stonden op het balkon van de Melkweg en om ons heen genoten skinheads, punkers, dikkerds, dunnetjes, studentikoze typjes en rockers. De overeenkomst was dat iedereen meezong (zelfs Sas) en dat iedereen een grote grijns op zijn gezicht had.



Zanger Dave King gaat misschien niet de geschiedenisboeken in als beste zanger ooit, maar hij weet een sfeer te creëren waar je een diepe buiging voor moet maken. In het voorprogramma stonden de Britse band Skindred (melodieuze teringherrie) en StreetDogs uit Boston (plezierpunk). Allebei leuke bandjes, maar geen wist de zaal op te zwepen als King en zijn maten. De Eastpak Antidode Tour werd afgesloten in Amsterdam en het was vanaf het eerste moment duidelijk dat iedere band alles gaf. Dat dit voor suizende oren na afloop zorgde nam iedereen op de koop toe. De setlist van FM was misschien niet bijzonder origineel, maar voltrok zich als een op hol geslagen achtbaan.



Het absolute hoogtepunt was Whats Left Of The Flag dat De Melkweg op zijn grondvesten deed trillen. Het nummer dat opgedragen werd aan de overleden vader van King deed de hoofdstedelijke poptempel in een kolkende massa van dansende en zingende mensen veranderen. Daar ik mijn fototoestel was vergeten, hieronder de YouTube-clip opgenomen in Ierland.



Een ander hoogtepunt was Within A Mile From Home, waar StreetDogs op het podium kwam om een gezellig stukje me te bleren.



Het concert begon om zeven uur en eindigde kwart over elf. Het resultaat naast de suizende oren was vooral een schorre keel. Dit was trouwens de eerste keer dat ik een optreden bezocht na het ingaan van het rookverbod. Het voordeel was dat het tot FM begon niet benauwd was. Nadat iedereen uit zijn dak was gegaan, begon Melkweg echter wel te ruiken. Dansende mensen zorgen namelijk voor zweet en bij een concert van dit kaliber schijnt het normaal te zijn dat je met bier gooit. Toen de laatste noot was gespeeld en de lichten aangingen rook het naar verschaald bier en onplezierige lichaamsgeuren. Ik weet wel wat ik smeriger vind. Om het af te leren opnames van de tour in België

WTF is Black Friday

Onder het mom beter laat dan nooit, kom ik toch nog even terug op het Amerikaanse fenomeen Black Friday, alweer twee weken geleden. Dit is de dag na Thanksgiving waar de gemiddelde Amerikaan een nog hogere creditcard-schuld gaat opbouwen. De eerste cadeaus voor de kerstperiode worden dan namelijk gekocht. Lange rijen voor de kassa’s, ruziënde mensen over dat laatste koopje en sinds dit jaar een dode. Een medewerker van Wallmart werd namelijk onder de voet gelopen toen hij de voordeur opende en een menigte de winkel binnenstormden. Dat is nog eens iets anders dan de Drie Dolle Dagen bij de Bijenkorf. Om je een idee te geven hoe het gaat tijdens dit koopfestival onderstaand filmpje. Ik zeg mensen lijken eigenlijk heel erg veel op mieren.