Het zit er op. Mijn Xbox 360-streak is op 101 dagen iedere dag een keer spelen verbroken. De reden voor de Xbox obsessie was zonder meer Call Of Duty 4: Modern Warfare. Er zou geen andere game zijn die mij van die dagelijkse ervaring af zou trekken. Tenminste dat dacht ik. Tot Killzone 2 op mijn bureau plofte. Voor ik het wist stond niet de Xbox 360 maar de PlayStation3 elke dag weer aan in huize van Trierum. Vanaf volgende week vrijdag is dit meesterwerk verkrijgbaar en het is een must have voor iedere PS3-bezitter. De intensiteit en de chaos van oorlog was niet eerder zo overgebracht in een game.
javascript:void(0)
De meest gebruikte woorden in game previews zijn een filmische ervaring en spelen als een Hollywood-film. Jammer genoeg zijn er zo goed als geen games die deze beloftes ook daadwerkelijk waar maken. Voor Killzone 2 gaat dat echter wel op. De game gaat in mijn boekje de geschiedenis in als meest extreme en daardoor beste first person shooter ooit. Dat het spel in Amsterdam is gemaakt is een leuke bijkomstigheid. Killzone 2 heeft in ieder geval een einde gemaakt aan mijn Call Of Duty obsessie en mijn speelstreak op de Xbox 360.
22-02-2009
Bijna tijd voor Wolverine
Ik heb er al eerder over geschreven. Begin mei gaat Wolverine Origins in première. Comic-fans kijken al een tijd uit naar de voorloper op de drie X-Men films. De eerste trailer zag er veel belovend uit. Vorige week gaf de filmmaatschappij drie nieuwe trailers uit die een blik geven op het verhaal. Aftellen naar mei zou ik zeggen.
Uwe en ik Deel 2
Het tweede deel van het interview met Uwe Boll
Even terug naar de filmindustrie. Hoe ziet de toekomst eruit?
“De laatste jaren is Hollywood veranderd en deze verandering is niet goed voor de onafhankelijke filmmaker. Ik sprak eind vorig jaar een boekhouder bij Fox en hij vertelde mij iets opmerkelijks. Je kunt tegenwoordig geen film meer in de bioscoop uitbrengen zonder miljoenen te pompen in promotie en pr. Een film die $20 miljoen gekost heeft om te maken ontvangt nog eens een $20 miljoen om deze onder de aandacht te brengen. Veel films verdienen hierdoor niet eens het geld dat in promotie is gestoken terug. Voor onafhankelijke filmmakers is het steeds moeilijker geworden om naast het productiegeld ook dollars bij elkaar te sprokkelen voor de promotie. De uitdaging is om op andere manieren de publiciteit te zoeken.”
Men neme een regisseur met een hele grote mond….
“Hahahaha, ja bij Postal werkte dat. De film draaide in de VS in 15 bioscopen. De pers schreef echter veel over Postal. Zelfs de New York Times heeft een pagina besteed aan de film. Ik zit niet in een positie als Steven Soderbergh. Alleen al op zijn naam wordt een film als Che gefinancierd. Wat natuurlijk op commercieel gebied een kansloos project is. Als ik met financiers praat dat verwachten ze hun geïnvesteerde geld plus een beetje meer terug.
Je moet je dus afvragen hoeveel geld films kunnen opbrengen nadat deze uit de bioscoop zijn verdwenen.
“Laat ik eerst In The Name Of The King als voorbeeld geven. Daar hebben we een flinke smak geld mee verloren. Het maken van de film was simpelweg te duur. In The Name Of The King was weliswaar wereldwijd een groot succes als dvd. In de bioscoop deed de film zo goed als niets. Ondanks het geld dat verdiend werd op de dvd-markt bleef er niet veel aan de stok hangen. We hebben gegokt en verloren. Om wel geld te verdienen moet je niet alleen aan de dvd-markt denken. Volgens mij is de oplossing om vooral sequels te maken en bekende licenties te gebruiken. Je profiteert dan van de publiciteit van de eerste film of gamelicentie. Het is dan wel belangrijk dat deeltje twee goedkoper dan deeltje een gemaakt kan worden. Op die manier kan je namelijk nog meer geld verdienen.”
Is er een beetje geld te verdienen in de digitale downloadmarkt?
“Als ik naar Amerika kijk durf ik te zeggen dat het wel meevalt. Mijn films worden overal waar het mogelijk is aangeboden. De inkomsten hiervan zijn minder dan vijf procent. Ter illustratie: dvd is goed voor een dikke 60%. Als ik een cheque van iTunes krijg van $2300,- voor In The Name Of The King, dan vloek ik even. De film heeft drie maanden gedraaid op dit grote platform en dit is de beloning? Begrijp mij goed dat ligt niet aan iTunes of een andere aanbieder. Maar aan het feit dat het grootste gedeelte van de hedendaagse consument liever een film gratis download dan er voor wil betalen.”
Hoe kijk je naar Blu-ray?
“Dat is de toekomst voor de filmindustrie, toch? De betere kwaliteit is echt een flinke sprong naar voren. Voor mij als filmmaker is het belangrijk dat mensen verzamelingen aanmaken. Dat zorgt ervoor dat ze om de zoveel jaar weer overstappen naar een nieuw format. Films blijven hierdoor relevant als geldverdiener. Daar wordt je als regisseur natuurlijk blij van.”
Even terug naar de filmindustrie. Hoe ziet de toekomst eruit?
“De laatste jaren is Hollywood veranderd en deze verandering is niet goed voor de onafhankelijke filmmaker. Ik sprak eind vorig jaar een boekhouder bij Fox en hij vertelde mij iets opmerkelijks. Je kunt tegenwoordig geen film meer in de bioscoop uitbrengen zonder miljoenen te pompen in promotie en pr. Een film die $20 miljoen gekost heeft om te maken ontvangt nog eens een $20 miljoen om deze onder de aandacht te brengen. Veel films verdienen hierdoor niet eens het geld dat in promotie is gestoken terug. Voor onafhankelijke filmmakers is het steeds moeilijker geworden om naast het productiegeld ook dollars bij elkaar te sprokkelen voor de promotie. De uitdaging is om op andere manieren de publiciteit te zoeken.”
Men neme een regisseur met een hele grote mond….
“Hahahaha, ja bij Postal werkte dat. De film draaide in de VS in 15 bioscopen. De pers schreef echter veel over Postal. Zelfs de New York Times heeft een pagina besteed aan de film. Ik zit niet in een positie als Steven Soderbergh. Alleen al op zijn naam wordt een film als Che gefinancierd. Wat natuurlijk op commercieel gebied een kansloos project is. Als ik met financiers praat dat verwachten ze hun geïnvesteerde geld plus een beetje meer terug.
Je moet je dus afvragen hoeveel geld films kunnen opbrengen nadat deze uit de bioscoop zijn verdwenen.
“Laat ik eerst In The Name Of The King als voorbeeld geven. Daar hebben we een flinke smak geld mee verloren. Het maken van de film was simpelweg te duur. In The Name Of The King was weliswaar wereldwijd een groot succes als dvd. In de bioscoop deed de film zo goed als niets. Ondanks het geld dat verdiend werd op de dvd-markt bleef er niet veel aan de stok hangen. We hebben gegokt en verloren. Om wel geld te verdienen moet je niet alleen aan de dvd-markt denken. Volgens mij is de oplossing om vooral sequels te maken en bekende licenties te gebruiken. Je profiteert dan van de publiciteit van de eerste film of gamelicentie. Het is dan wel belangrijk dat deeltje twee goedkoper dan deeltje een gemaakt kan worden. Op die manier kan je namelijk nog meer geld verdienen.”
Is er een beetje geld te verdienen in de digitale downloadmarkt?
“Als ik naar Amerika kijk durf ik te zeggen dat het wel meevalt. Mijn films worden overal waar het mogelijk is aangeboden. De inkomsten hiervan zijn minder dan vijf procent. Ter illustratie: dvd is goed voor een dikke 60%. Als ik een cheque van iTunes krijg van $2300,- voor In The Name Of The King, dan vloek ik even. De film heeft drie maanden gedraaid op dit grote platform en dit is de beloning? Begrijp mij goed dat ligt niet aan iTunes of een andere aanbieder. Maar aan het feit dat het grootste gedeelte van de hedendaagse consument liever een film gratis download dan er voor wil betalen.”
Hoe kijk je naar Blu-ray?
“Dat is de toekomst voor de filmindustrie, toch? De betere kwaliteit is echt een flinke sprong naar voren. Voor mij als filmmaker is het belangrijk dat mensen verzamelingen aanmaken. Dat zorgt ervoor dat ze om de zoveel jaar weer overstappen naar een nieuw format. Films blijven hierdoor relevant als geldverdiener. Daar wordt je als regisseur natuurlijk blij van.”
18-02-2009
04-02-2009
YouTube Oogst
Vandaag was een goede dag voor YouTube-fans. Hoewel de NFL alle beelden van het Superbowl-optreden van Springsteen van het net heeft verbannen, was er genoeg nieuwe oogst die ook de moeite waard was. Hieronder briljante filmpjes over een stoned kindje dat net van de tandarts afkomt en een housedeuntje over een boze uitval van acteur Christian Bale tegen een lichtophanger. Kijk en geniet.
Superbowl magie
Het zit er weer op. De finale van de NFL (Cardinals vs Steelers) was weer een voorbeeld waarom American Football een waanzinnige sport is. Een van de hoogtepunten was de laatste 10 seconden van de tweede helft, waar een record op een schitterende manier werd verbroken. Zie het filmpje. Maar ook de laatste 10 minuten waren nagelbijtend spannend. De Steelers wonnen, maar de Cardinals gaven de overwinning niet cadeau.
Dit was de meest spectaculaire en spannende Superbowl die ik ooit zag. Hieronder de hoogtepunten van Superbowl 2009 .
Daarnaast speelde Springsteen And The E Street Band een spetterende set voor een kolkende menigte. Vooral de gospelversie van Working On A Dream was waanzinnig.
Dit was de meest spectaculaire en spannende Superbowl die ik ooit zag. Hieronder de hoogtepunten van Superbowl 2009 .
Daarnaast speelde Springsteen And The E Street Band een spetterende set voor een kolkende menigte. Vooral de gospelversie van Working On A Dream was waanzinnig.
01-02-2009
Who the F is Oren Lavie
Iedereen die wel eens meer dan tien minuten naar een gemiddelde muziekzender kijkt weet dat videoclips niet meer zijn wat ze geweest zijn. Of de artiest gebruikt een liveoptreden voor zijn promotiefilmpje (lekker goedkoop) of de artiest nodigt wat schaars geklede dames uit die gaan dansen op de deun van de muziek. Gelukkig zijn er ook zangers en zangeressen die wel aandacht besteden aan hun videoclip. In de traditie van Sara Barreiles Love Song vond ik vanmorgen de clip van Oren Lavie. Nog nooit van de beste man gehoord, maar zijn filmpje is werkelijk fantastisch. Mijnheer Lavie krijgt nu al de originaliteitsprijs van 2009 voor zijn videoclip Her Morning Elegance. Hieronder het resultaat. Kijk en geniet.
Superbowl Sunday commercial madness
Vandaag zondag 1 februari is het weer zover, de finale van de NFL wordt gespeeld. Een tijd waar je in Amerika een kanonskogel op straat kan afschieten zonder iemand te raken. Sinds het opdoeken van de Amsterdam Admirals heb ik een beetje last van Football redrawl. Ik pik nog wel eens een wedstrijdje mee op de zender NASN en speel Madden, maar daar houdt het mee op. De sfeer in het stadion is niet na te bootsen op televisie of in de game.
Een keer per jaar komt dat gevoel wel terug. Je raadt het al: op superbowl Sunday. Nadeel is alleen dat ik voor de eerste keer sinds acht jaar het spektakel niet live kan zien. Maandag is het dus het ontwijken van internet die de uitslag voorspellen en die avond wordt omgebouwd tot Superbowl Monday. Anyway deze aflevering van de finale is redelijk speciaal. Na half time shows van ondermeer Tom Petty en Paul McCartney te hebben doorstaan treedt nu de Boss op. Daarnaast strooit de Amerikaanse adverteerder lustig met dollars als het om Superbowl Spotjes gaat. Dreamworks heeft bijvoorbeeld miljoenen 3d-brilletjes verspreid vanwege de 60 seconden spot van Monsters Vs Aliens. Jammer genoeg worden deze filmpjes niet in Europa uitgezonden. Maar lang leve YouTube. Hieronder alvast de top 10 van spots tijdens de finale van 2007. Volgende week volgt de oogst van 2009.
Een keer per jaar komt dat gevoel wel terug. Je raadt het al: op superbowl Sunday. Nadeel is alleen dat ik voor de eerste keer sinds acht jaar het spektakel niet live kan zien. Maandag is het dus het ontwijken van internet die de uitslag voorspellen en die avond wordt omgebouwd tot Superbowl Monday. Anyway deze aflevering van de finale is redelijk speciaal. Na half time shows van ondermeer Tom Petty en Paul McCartney te hebben doorstaan treedt nu de Boss op. Daarnaast strooit de Amerikaanse adverteerder lustig met dollars als het om Superbowl Spotjes gaat. Dreamworks heeft bijvoorbeeld miljoenen 3d-brilletjes verspreid vanwege de 60 seconden spot van Monsters Vs Aliens. Jammer genoeg worden deze filmpjes niet in Europa uitgezonden. Maar lang leve YouTube. Hieronder alvast de top 10 van spots tijdens de finale van 2007. Volgende week volgt de oogst van 2009.
Uwe en ik Deel 1
Uwe Boll is de enfant terrible van de filmindustrie. De kleine Duitser is de man achter producties Far Cry, In The Name Of The King, Postal en Bloodrayne. Films die hem de titel ‘slechtste regisseur aller tijden’ hebben opgeleverd. Ondanks de slechte kritieken brengen toch veel van zijn producties geld in het laatje. Boll is daarnaast een van de weinige filmmakers die het hart op de tong heeft en een relletje niet schuwt. Journalisten die slecht over zijn films schreven werden uitgedaagd tot een bokswedstrijd. Die Boll overigens allemaal won. De regisseur steekt ook niet onder stoelen en banken hoe hij over Hollywood denkt. Zo bleek uit een gesprek dat ik met Uwe Boll had.
Neem je jezelf wel serieus als filmmaker? Postal lijkt niet meer dan een dikke middelvinger naar je criticasters.
“Qua middelvinger klopt het helemaal. Postal was een leuk project om te doen. Veel films die in Hollywood gemaakt worden over Irak of vrijheid slaan de plank compleet mis. Niemand laat de absurditeit zien waarin we leven. Dat wilde ik wel tonen in Postal. Het was de bedoeling om iedereen die de film ziet op een bepaald moment te beledigen. Daarom ben ik geen taboe uit de weg gegaan. Kinderen worden neergeschoten en grapjes over de tweede wereld oorlog, de huidige politieke situatie, de Taliban en 9-11 komen voorbij. Ondanks dat neem ik mijzelf als filmmaker wel serieus maar niet te serieus. Iedere regisseur kust de kont van Hollywood-financiers. Ik dus niet. 50 tot 70% van de filmindustrie is Joods en dan ben je als Duitser een nazi. Dan kan je lekker veilig films maken met boodschappen als Hitler was een slechte man. Ik ben geboren in 1965 en heb geen ene moer met de Tweede Wereld Oorlog te maken. Het is niet mijn schuld dus waarom zou ik mij daarvoor verontschuldigen. In Postal zit een grap over Auswitch. Daar zijn een hoop mensen boos om geworden. Ik wilde met Postal mensen boos maken en dat is gelukt.”
Als het systeem zo is als jij zegt is het dan nog wel leuk om een regisseur te zijn?
“Het is een deprimerend en moeilijk leven. Vorige week kreeg ik te horen dat ik een film zou moeten maken met of Steven Seagal of Jean Claude van Damme. Dat zou een geheide hit worden. Als filmmaker trap ik nog liever in een drol dan te werken met deze stukjes geschiedenis. Dat moet je dan weer gaan uitleggen. Mensen begrijpen dan niet dat ik liever Bloodrayne III wil maken. Geef mij $3 miljoen en ik verfilm in Oost-Europa een simpel verhaaltje. Vrouw is vampier en doet het met nazi’s en zeker weten dat het verkoopt.”
Je bent vooral bekend geworden door verfilmingen van videogames. Hoewel Postal een link heeft met een game is het meer dan een genre-film. Waar vond je de inspiratie?
“Ik ben groot fan van films als The Blues Brothers en Airplane. Dit soort absurde komedies zie je niet meer. Zelfs een briljante film als Tropic Thunder moet op het einde politiek correct worden. Ik haat dat. Postal wil ik vergelijken met The Blues Brothers. Snel, over de top en vergefelijk."
Je kreeg de nodige kritiek over de opening van Postal. Hier discussiëren terroristen voordat zij een vliegtuig in WTC vliegen. Dacht je niet van oeps?
“Zeker niet. Ik wilde choqueren en hoe kan je Amerikanen choqueren? Door tegen heilige huisjes te trappen. Natuurlijk was 9-11 vreselijk, maar zet het wel in perspectief. In Europa heerst al 40 jaar terrorisme. Datzelfde geldt voor Afrika en het Midden Oosten. Alleen omdat de aanslag in Amerika gebeurde, mag je hier niets mee doen? Ik had een screening in New York en iemand kwam op mij af en vertelde mij dat zijn vader in een van de twin towers was gestorven. Hij kon wel lachen om de absurditeit in Postal.”
Je neemt Bush ook op de korrel in Postal. Wat vind je van de voormalige president?
“Jarenlang heeft Bush een illegale oorlog gevoerd waar vriendjes van hem rijk van zijn geworden. Hij gebruikte de aanslag van 9-11 om het volk te overtuigen dat oorlog in Irak en Afghanistan nodig was. Bush is één van de belangrijkste redenen van de financiële crisis. Je kunt niet zoveel geld in een zinloze oorlog stoppen zonder dat dit gevolgen heeft. Ik denk dat Bush en zijn politieke maatjes aansprakelijk moeten worden gesteld voor wat zij de laatste acht jaar gepresteerd hebben. Je praat over oorlogscriminelen.”
Je hebt nogal wat shit over je heen gekregen over de films die regisseerde, maar ook als persoon. Wat doet zoiets met je?
“Soms ben je teleurgesteld en boos, de andere keer kan kritiek je niet boeien. Over het algemeen ben ik het niet met mijn criticasters eens. De films die ik de laatste jaren maak zijn beter dan een Alone In The Dark en House Of The Death.
Een underground filmjournalist betitelde mij ooit als de meest verkeerd beoordeelde regisseur in de geschiedenis van film. Zeg nu eens eerlijk zijn Catwoman, Speed Racer, Aeon Flux en Indiana Jones zoveel beter dan In The Name Of The King of Postal? Als je de website IMDB moet geloven zijn die werkjes veel beter. Catwoman scoorde daar een 5.5, Postal ontving een 2.3. Een voorbeeld: The Life Of Others, wat door ‘filmkenners’ gezien wordt als een meesterwerk gezien en In The Name Of The King als extreem slecht. Kijk dan even naar de opbrengsten op dvd. The Life Of Others bracht in Amerika $6 miljoen op. Mijn film deed $45 miljoen. Natuurlijk weet ik dat ik geen meesterwerken maak en dat mijn films een open deur zijn voor kritiek. Maar dat moet wel gebeuren op een eerlijke en realistische manier. Als je In The Name Of The Kings met The Lord Of The Rings vergelijkt dan zuigt de eerstgenoemde natuurlijk. Het zijn twee producties die fantasy als genre hebben, maar daar houdt de vergelijking op. Je moet iedere film op zijn waarde beoordelen."
Tot zover het eerste deel van het interview met Uwe Boll. Volgende week volgt deel 2.
Neem je jezelf wel serieus als filmmaker? Postal lijkt niet meer dan een dikke middelvinger naar je criticasters.
“Qua middelvinger klopt het helemaal. Postal was een leuk project om te doen. Veel films die in Hollywood gemaakt worden over Irak of vrijheid slaan de plank compleet mis. Niemand laat de absurditeit zien waarin we leven. Dat wilde ik wel tonen in Postal. Het was de bedoeling om iedereen die de film ziet op een bepaald moment te beledigen. Daarom ben ik geen taboe uit de weg gegaan. Kinderen worden neergeschoten en grapjes over de tweede wereld oorlog, de huidige politieke situatie, de Taliban en 9-11 komen voorbij. Ondanks dat neem ik mijzelf als filmmaker wel serieus maar niet te serieus. Iedere regisseur kust de kont van Hollywood-financiers. Ik dus niet. 50 tot 70% van de filmindustrie is Joods en dan ben je als Duitser een nazi. Dan kan je lekker veilig films maken met boodschappen als Hitler was een slechte man. Ik ben geboren in 1965 en heb geen ene moer met de Tweede Wereld Oorlog te maken. Het is niet mijn schuld dus waarom zou ik mij daarvoor verontschuldigen. In Postal zit een grap over Auswitch. Daar zijn een hoop mensen boos om geworden. Ik wilde met Postal mensen boos maken en dat is gelukt.”
Als het systeem zo is als jij zegt is het dan nog wel leuk om een regisseur te zijn?
“Het is een deprimerend en moeilijk leven. Vorige week kreeg ik te horen dat ik een film zou moeten maken met of Steven Seagal of Jean Claude van Damme. Dat zou een geheide hit worden. Als filmmaker trap ik nog liever in een drol dan te werken met deze stukjes geschiedenis. Dat moet je dan weer gaan uitleggen. Mensen begrijpen dan niet dat ik liever Bloodrayne III wil maken. Geef mij $3 miljoen en ik verfilm in Oost-Europa een simpel verhaaltje. Vrouw is vampier en doet het met nazi’s en zeker weten dat het verkoopt.”
Je bent vooral bekend geworden door verfilmingen van videogames. Hoewel Postal een link heeft met een game is het meer dan een genre-film. Waar vond je de inspiratie?
“Ik ben groot fan van films als The Blues Brothers en Airplane. Dit soort absurde komedies zie je niet meer. Zelfs een briljante film als Tropic Thunder moet op het einde politiek correct worden. Ik haat dat. Postal wil ik vergelijken met The Blues Brothers. Snel, over de top en vergefelijk."
Je kreeg de nodige kritiek over de opening van Postal. Hier discussiëren terroristen voordat zij een vliegtuig in WTC vliegen. Dacht je niet van oeps?
“Zeker niet. Ik wilde choqueren en hoe kan je Amerikanen choqueren? Door tegen heilige huisjes te trappen. Natuurlijk was 9-11 vreselijk, maar zet het wel in perspectief. In Europa heerst al 40 jaar terrorisme. Datzelfde geldt voor Afrika en het Midden Oosten. Alleen omdat de aanslag in Amerika gebeurde, mag je hier niets mee doen? Ik had een screening in New York en iemand kwam op mij af en vertelde mij dat zijn vader in een van de twin towers was gestorven. Hij kon wel lachen om de absurditeit in Postal.”
Je neemt Bush ook op de korrel in Postal. Wat vind je van de voormalige president?
“Jarenlang heeft Bush een illegale oorlog gevoerd waar vriendjes van hem rijk van zijn geworden. Hij gebruikte de aanslag van 9-11 om het volk te overtuigen dat oorlog in Irak en Afghanistan nodig was. Bush is één van de belangrijkste redenen van de financiële crisis. Je kunt niet zoveel geld in een zinloze oorlog stoppen zonder dat dit gevolgen heeft. Ik denk dat Bush en zijn politieke maatjes aansprakelijk moeten worden gesteld voor wat zij de laatste acht jaar gepresteerd hebben. Je praat over oorlogscriminelen.”
Je hebt nogal wat shit over je heen gekregen over de films die regisseerde, maar ook als persoon. Wat doet zoiets met je?
“Soms ben je teleurgesteld en boos, de andere keer kan kritiek je niet boeien. Over het algemeen ben ik het niet met mijn criticasters eens. De films die ik de laatste jaren maak zijn beter dan een Alone In The Dark en House Of The Death.
Een underground filmjournalist betitelde mij ooit als de meest verkeerd beoordeelde regisseur in de geschiedenis van film. Zeg nu eens eerlijk zijn Catwoman, Speed Racer, Aeon Flux en Indiana Jones zoveel beter dan In The Name Of The King of Postal? Als je de website IMDB moet geloven zijn die werkjes veel beter. Catwoman scoorde daar een 5.5, Postal ontving een 2.3. Een voorbeeld: The Life Of Others, wat door ‘filmkenners’ gezien wordt als een meesterwerk gezien en In The Name Of The King als extreem slecht. Kijk dan even naar de opbrengsten op dvd. The Life Of Others bracht in Amerika $6 miljoen op. Mijn film deed $45 miljoen. Natuurlijk weet ik dat ik geen meesterwerken maak en dat mijn films een open deur zijn voor kritiek. Maar dat moet wel gebeuren op een eerlijke en realistische manier. Als je In The Name Of The Kings met The Lord Of The Rings vergelijkt dan zuigt de eerstgenoemde natuurlijk. Het zijn twee producties die fantasy als genre hebben, maar daar houdt de vergelijking op. Je moet iedere film op zijn waarde beoordelen."
Tot zover het eerste deel van het interview met Uwe Boll. Volgende week volgt deel 2.
De nieuwe Star Trek komt eraan
Fans boys wereldwijd kijken uit naar het collectieve orgasme dat ondervonden wordt als de nieuwe Star Trek-film in de bioscoop te zien is. Voor al diegene die niet kunnen wachten:
25-01-2009
Binnen Zonder Kloppen
Twee PlayStation3-spelers uit Kopenhagen kregen vorige week de schrik van hun leven. Nadat een buurvrouw bij de politie klaagde over geluiden van vuurwapens en explosies, besloot de Deense hermandad met zwaar materiaal uit te rukken. Een compleet SWAT-team stond klaar om de gamende vrienden te ontzetten. In plaats van een terroristische cell stuitte de politie op twee jongens bewapend met twee controllers. Het volume van hun surround set stond zo hard dat de bezorgde buur dacht dat er naast haar een voorproefje werd genomen op de derde wereld oorlog. Dat de Deense politie niet bijster snugger is blijkt uit het feit dat de vrienden werden aangehouden op verdenking van het gebruiken van vuurwapens.
Een paar uur later stonden ze weer op vrije voeten. Welke game de jongens aan het spelen waren, wilde de Deense politie niet vertellen.
Een paar uur later stonden ze weer op vrije voeten. Welke game de jongens aan het spelen waren, wilde de Deense politie niet vertellen.
Iets nieuws
Vanaf vandaag begint dit blog met iets nieuws. Naast al de gebruikelijke onzin die hier wekelijks staat te lezen, introduceren we een nieuwe rubriek: de 300 woorden reviews. De titel lijkt ons duidelijk, maar voor de zekerheid: in 300 woorden reviews worden de nieuwste films, boeken, games en andere dingen besproken in 300 woorden. We beginnen met The Curious Case Of Benjamin Button. Gewoon even naar beneden scrollen.
Barack op de hak
De beste man zit net een paar dagen op het pluche van het witte huis of de eerste parodie is online verschenen. Op de muziek van Beyonce All The Ladies zingt een slecht lijkende look-a-like If You Voted For Me.
Amerikaanse onruststokers vallen LEGO Batman aan
In de Verenigde Staten is een organisatie, de CCFC, die staat voor een commerciële vrije jeugd voor kinderen. In 2007 liet de groep uit Boston zich voor de eerste keer horen. Ze waren boos en verontrust. Kinderen mochten niet blootgesteld worden aan de griezelen van Manhunt 2 (een 18+ game). Afgelopen week stonden ze weer op de voorpagina’s van de Amerikaanse kranten. De bezorgde ouders publiceerden namelijk de shortlist voor de TOADY-award. (Toys Oppressive And Destructive to Young children). Zonder het bericht verder te lezen zag ik de lijst al voor mij: Grand Theft Auto IV? Left 4 Dead, Call Of Duty 5: World At War of misschien Saints Row 2. Ik viel bijna van mijn stoel toen ik zag welke game genomineerd was voor de TOADY-award: LEGO Batman: The Video Game.
Hierbij een stuk uit het jury rapport over waarom deze kindergame slecht voor kinderen zou zijn: How do you turn the ultimate creative toy into a symbol of commercialized childhood? Begin by partnering with media companies to sell that toy in branded kits designed for recreating movies like Star Wars, rather than creative construction. Then, dispense with hands-on building altogether by turning your toy into a video game so that instead of deciding what to build next, children choose which cyber weapons to use to beat up their opponent. Finally, ignore the fact it was rated suitable for ages 10 & up and partner with McDonald’s for a Happy Meal toy giveaway to simultaneously promote the video game, junk food, and the violent Dark Knight movie series to preschoolers.
Obelix zei het al jaren geleden: rare jongens die Amerikanen.
Hierbij een stuk uit het jury rapport over waarom deze kindergame slecht voor kinderen zou zijn: How do you turn the ultimate creative toy into a symbol of commercialized childhood? Begin by partnering with media companies to sell that toy in branded kits designed for recreating movies like Star Wars, rather than creative construction. Then, dispense with hands-on building altogether by turning your toy into a video game so that instead of deciding what to build next, children choose which cyber weapons to use to beat up their opponent. Finally, ignore the fact it was rated suitable for ages 10 & up and partner with McDonald’s for a Happy Meal toy giveaway to simultaneously promote the video game, junk food, and the violent Dark Knight movie series to preschoolers.
Obelix zei het al jaren geleden: rare jongens die Amerikanen.
300 woorden review
The Curious Case Of Benjamin Button
Regisseur David Fincher is bekend geworden via zijn film The Fight Club. Met zijn laatste productie laat hij zien hoe veelzijdig hij is als filmmaker. Veel mensen vergelijken The Curious Case Of Benjamin Button met een donkere versie van Forrest Gump. Daar ben ik het gedeeltelijk mee eens. Net als in Forrest Gump wordt het leven gevolgd van een bijzonder maar alledaags persoon. Maar daar houdt de vergelijking wel op. Gebruikte Forrest Gump popculture referenties om de karakters interessant te maken, Benjamin Button gaat voor de naakte emotie. Het verhaal gaat over een man die achterstevoren opgroeit. Benjamin wordt geboren als oude man en hoe ouder hij wordt hoe jonger hij er uit gaat zien. Op zich een leuke gimmick, maar door de vertelstijl van Fincher is The Curious Case Of Benjamin Button veel meer.
Het is een verhaal over verliefd zijn op het leven, verteld vanaf het sterfbed van een oude vrouw. Opvallend is dat de film nergens in de valkuil van filmclichés valt. Hierdoor is de film is aangrijpend en boeiend geworden. De productie is een hele zit en wordt langzaam verteld. Dat had in het nadeel van The Curious Case Of Benjamin Button kunnen werken. Het tegendeel is waar. In drie uur wordt de kijker meegenomen op een bijzondere reis waar het einde aan het begin van de film al duidelijk van is. Desondanks blijft de levensloop van Button boeien. Dat de productie genomineerd is voor 13 Oscars is dan ook meer dan verdiend. Een keer in de zoveel tijd komt er een film die nog lang in het hoofd van de toeschouwer blijft zitten. Magnolia was zo’n film, The Curious Case Of Benjamin Button mag zich ook in deze categorie plaatsen. Perfect acteerwerk van Brad Pitt en vooral van Cate Blanchet en een meeslepende regie van een bijzonder verhaal.
Regisseur David Fincher is bekend geworden via zijn film The Fight Club. Met zijn laatste productie laat hij zien hoe veelzijdig hij is als filmmaker. Veel mensen vergelijken The Curious Case Of Benjamin Button met een donkere versie van Forrest Gump. Daar ben ik het gedeeltelijk mee eens. Net als in Forrest Gump wordt het leven gevolgd van een bijzonder maar alledaags persoon. Maar daar houdt de vergelijking wel op. Gebruikte Forrest Gump popculture referenties om de karakters interessant te maken, Benjamin Button gaat voor de naakte emotie. Het verhaal gaat over een man die achterstevoren opgroeit. Benjamin wordt geboren als oude man en hoe ouder hij wordt hoe jonger hij er uit gaat zien. Op zich een leuke gimmick, maar door de vertelstijl van Fincher is The Curious Case Of Benjamin Button veel meer.
Het is een verhaal over verliefd zijn op het leven, verteld vanaf het sterfbed van een oude vrouw. Opvallend is dat de film nergens in de valkuil van filmclichés valt. Hierdoor is de film is aangrijpend en boeiend geworden. De productie is een hele zit en wordt langzaam verteld. Dat had in het nadeel van The Curious Case Of Benjamin Button kunnen werken. Het tegendeel is waar. In drie uur wordt de kijker meegenomen op een bijzondere reis waar het einde aan het begin van de film al duidelijk van is. Desondanks blijft de levensloop van Button boeien. Dat de productie genomineerd is voor 13 Oscars is dan ook meer dan verdiend. Een keer in de zoveel tijd komt er een film die nog lang in het hoofd van de toeschouwer blijft zitten. Magnolia was zo’n film, The Curious Case Of Benjamin Button mag zich ook in deze categorie plaatsen. Perfect acteerwerk van Brad Pitt en vooral van Cate Blanchet en een meeslepende regie van een bijzonder verhaal.
18-01-2009
Spooks
Er zijn in televisieland een aantal vaste wetten. Zo verkeert de hoofdpersoon ieder seizoen een keer in levensgevaar, maar sterft nooit. Die taak is altijd weggelegd voor een wazig bijfiguur. Dat zorgt ervoor dat series als 24 spectaculair zijn, maar ook altijd zeer voorspelbaar. Een ding staat vast, na 24 afleveringen leeft Jack Bauer altijd nog. Daarom is de Britse spionageserie Spooks zo fantastisch. Vorige week hebben we het laatste seizoen bekeken en wauw, they did it again. De hoofdrol spelen in deze serie betekent geen vrijkaart tot het einde van het jaargang. De Engelse spionnen vallen bij bosjes. Dat in combinatie met de zeer realistische verhalen zorgt ervoor dat Spooks de beste thrillerserie ooit is.
Toch weer een keer Star Wars
Wat krijg je als je iemand het verhaal van de beste sciencefiction trilogie ooit laat vertalen en zij de films niet gezien heeft. God bless YouTube.
Rockstar in de NL
Toen ik jaren geleden voor de eerste keer in Los Angeles aankwam (Santa Monica om precies te zijn) gingen mijn collega’s gelijk het bed in. Lang leve de jetlag. Nu had ik toen en heb ik nu geen last van deze slapeloosheid, dus ging ik de stad in. Ik had wel dorst en viste een paar dollar uit mijn zak om wat te drinken te kopen bij een stalletje aan het strand. Onder het Amerikaanse mom er kan nooit genoeg keuze zijn, wees ik blind een blikje aan: Rockstar Drink waar de R is een ster op de verpakking is. Het goedje is het beste te vergelijken met een op hol geslagen versie van Red Bull. Het verschil is dat Rockstar alleen verkocht wordt in trailer park blikken van 500 ml en dat de energiedrank naast zoetigheden ook veel te veel cafeïne en allerlei onduidelijke ingrediënten bevat. Het was liefde op het eerste gezicht. Vanmiddag zag ik in de AH tot mijn verbazing blikken van deze godendrank gewoon in het schap staan. Paar blikken (twee liter) meegenomen en net een opgedronken. Je raadt het al, sommige dingen moet je alleen in het buitenland drinken. Rockstar in NL zorgt voor kiesverderf, een vieze smaak, een suikeroverdosis en waarschijnlijk slaaptekort. Liefhebbers van Red Bull de zet is aan u….
Wat ik leerde van Far Cry 2
Op één of andere manier ben ik het afgelopen najaar niet toegekomen aan de game Far Cry 2. Dat is een beetje vreemd want dit is het soort spel waar ik normaliter erg warm van loop. De game speelt zich af in donker Afrika en na een dikke drie uur te hebben gespeeld ben ik achter de volgende dingen gekomen.
1
Iedereen in Afrika praat als een op hol geslagen trein. Alles gaat zo snel en van dramatische stiltes of een seconde pauze tussen zinnen hebben ze nog nooit gehoord.
2
Er zijn helemaal niet veel wilde dieren in Afrika. Die paar gnoes en zebra’s die ik wel zag liepen tegen een wagen en stierven ter plekke. Nu was het wel een heel grote wagen, maar toch.
3
Wapens blokkeren iedere keer als je voor een tegenstander staat. Vreemd genoeg heeft de vijand daar geen last van.
4
Donker Afrika is niet overdreven, zelfs in de stralende zon zijn sommige dingen gewoon niet te zien.
5
Iedereen in het Afrika van Far Cry 2 is achterdochtig. Ze schieten op je als je gewoon langs ze scheurt of loopt, waar dan ook.
6
De tegenstanders zijn van metaal. Een magazijn van een AK47 is vaak niet genoeg om hen naar de andere wereld te helpen.
7
Men denkt dat als je een diamant in een metalen koffertje stopt en deze weg zet in een hut of een greppel, deze niet gepikt worden.
8
Far Cry 2 zou eigenlijk het liefste GTA In Afrika willen heten. Het enige verschil is dat het eindeloos rondrijden naar de volgende missie in GTA wel leuk is.
9
Dat zelfs op papier spectaculaire shooters niet altijd goed uit de verf komen.
10
In Afrika hoef je geen geld uit te geven voor de garage. Een paar keer draaien met een stuk gereedschap en de auto is genezen van kogel inslagen ed je kunt het zo gek niet bedenken.
1
Iedereen in Afrika praat als een op hol geslagen trein. Alles gaat zo snel en van dramatische stiltes of een seconde pauze tussen zinnen hebben ze nog nooit gehoord.
2
Er zijn helemaal niet veel wilde dieren in Afrika. Die paar gnoes en zebra’s die ik wel zag liepen tegen een wagen en stierven ter plekke. Nu was het wel een heel grote wagen, maar toch.
3
Wapens blokkeren iedere keer als je voor een tegenstander staat. Vreemd genoeg heeft de vijand daar geen last van.
4
Donker Afrika is niet overdreven, zelfs in de stralende zon zijn sommige dingen gewoon niet te zien.
5
Iedereen in het Afrika van Far Cry 2 is achterdochtig. Ze schieten op je als je gewoon langs ze scheurt of loopt, waar dan ook.
6
De tegenstanders zijn van metaal. Een magazijn van een AK47 is vaak niet genoeg om hen naar de andere wereld te helpen.
7
Men denkt dat als je een diamant in een metalen koffertje stopt en deze weg zet in een hut of een greppel, deze niet gepikt worden.
8
Far Cry 2 zou eigenlijk het liefste GTA In Afrika willen heten. Het enige verschil is dat het eindeloos rondrijden naar de volgende missie in GTA wel leuk is.
9
Dat zelfs op papier spectaculaire shooters niet altijd goed uit de verf komen.
10
In Afrika hoef je geen geld uit te geven voor de garage. Een paar keer draaien met een stuk gereedschap en de auto is genezen van kogel inslagen ed je kunt het zo gek niet bedenken.
Je zou er bijna bier van gaan drinken
Ik drink geen bier. Daar is eigenlijk maar een reden voor: ik vindt het niet lekker en waarom zou je iets drinken wat je niet lekker vindt? Mijn eerste glas beer twintig jaar geleden heeft mij compleet genezen. Toch zorgt dat iedere keer voor vreemde blikken als ik in de kroeg een biertje afsla. Alsof je dit gersten nat moet drinken. Enfin tot zover mijn bierverhaal. Het punt van deze blog is dat reclames over bier wel weer heel leuk zijn. De laatste van Heineken laat het verschil tussen vrouwen en mannen zien (als iedere man bier zou drinken).
Ziek
Ik was afgelopen week ziek. Al is dat woord een grove onderschatting van wat ik onder de leden had. Alle symptomen van griep zijn in zeven dagen langsgekomen. Zal jullie de details besparen, maar het ‘hoogtepunt’ was mijn koortsdroom waar ik als Indiaan in de Grand Canyon een plekje om te poepen zocht. Leuk om na te vertellen, niet echt lekker als koortsvisioen. Een voordeel van ziek zijn is dat mijn roken tot een nulpunt zakte. Een snufje van nicotine ontaardde al in hoestbuien from hell. Anyway ik ben weer zo goed als boven man.
COD anoniem
Ik moet iets toegeven. Ik, Jeroen van Trierum ben verslaafd. Niet aan nicotine of andere verslavende pretmiddelen maar aan een spel. Ik heb het in de tien jaar die ik werkzaam ben in de game-industrie nog nooit meegemaakt. In het verleden speelde ik een game uit en lag deze daarna in de kast. Met Call Of Duty4: Modern Warfare is dat anders. De game is sinds najaar 2007 niet uit mijn Xbox 360 te branden. Van augustus tot eind november leek het er even op dat de liefde over was. Niets is minder waar. Midden december bevloog het virus mij weer. Sindsdien duik ik zo goed als iedere avond van virtuele kogels en explosies weg. Eergisteren vroeg een collega en mede COD-speler hoelang ik eigenlijk al speelde en dat was confronterend. De statistieken lieten zien dat ik acht dagen, tien uur en 50 minuten had gespeeld (slik). In die tijd schoot ik 16286 virtuele tegenstanders naar God en stierf zelf 18849 keer.
Dit zijn cijfers die voor gamers dienen als een medaille, voor niet gamers is dat echter een ander verhaal. Twee collega’s keken mij aan alsof ik ze een oneerbaar voorstel had gedaan, toen ik het vertelde. Diep in mijn hart geef ik ze toch wel een beetje gelijk. Echter, de COD-multiplayer is zo goed dat ik mij niet voor kan stellen om te stoppen. Volgens de definitie van verslavingsdeskundige Keith Baker ben ik een junkie eerste klas. Toch lees ik wel eens boek, besteed aandacht aan mijn vrouw, doe sociale dingen met vrienden (ook online), luister naar muziek en kijk film. Dit is een verslaving waar ik niet vanaf wil. Hieronder een filmpje waarin de iMediate-crew stevig huishoudt in Rusland.
Dit zijn cijfers die voor gamers dienen als een medaille, voor niet gamers is dat echter een ander verhaal. Twee collega’s keken mij aan alsof ik ze een oneerbaar voorstel had gedaan, toen ik het vertelde. Diep in mijn hart geef ik ze toch wel een beetje gelijk. Echter, de COD-multiplayer is zo goed dat ik mij niet voor kan stellen om te stoppen. Volgens de definitie van verslavingsdeskundige Keith Baker ben ik een junkie eerste klas. Toch lees ik wel eens boek, besteed aandacht aan mijn vrouw, doe sociale dingen met vrienden (ook online), luister naar muziek en kijk film. Dit is een verslaving waar ik niet vanaf wil. Hieronder een filmpje waarin de iMediate-crew stevig huishoudt in Rusland.
Good-bye Bushie
Nog even en de machtigste en domste man ter wereld verlaat het Witte Huis. Mooi moment om even terug te kijken op acht jaar. Het meest schokkende is dat dit originele beeld- en geluidsopnames zijn, die niet zijn aangepast voor een grappig effect.
01-01-2009
Gelukig Nieuwjaar
Dit jaar waren mijn broer (Eric) en mijn neefje (Jordy) en nichtje (Esmée) op bezoek in Amsterdam. Na een unieke samenwerking in Guitar Hero en Rock Band...
...zijn we het dak opgegaan om in hartje Amsterdam naar het vuurwerk te kijken. Een ding is duidelijk en dat is dat foto's van vuurwerk maken bijna onmogelijk is. Van de 98 waren er zes (soort van) gelukt.
Met Jordy die nog nooit Amsterdam in de nacht had meegemaakt zijn we nog even het Leidseplein opgegaan. Waar het zwart zag van de feestende mensen.
De horeca om ons appartement heen had verschillende duizendklappers afgestoken. Het leek net alsof op de straat een rood tapijt lag.
Saskia en Esmée zaten ondertussen de 3D-versie van Hannah Montana te kijken. Iets waar de hele familie van Trierum ook aan moest geloven.
De uitsmijter van de avond was het spraakmakende optreden van Eric en Esmée. Die een uitvoering van Eye Of The Tiger ter gehore brachten.
En de camera draaide mee :-)
...zijn we het dak opgegaan om in hartje Amsterdam naar het vuurwerk te kijken. Een ding is duidelijk en dat is dat foto's van vuurwerk maken bijna onmogelijk is. Van de 98 waren er zes (soort van) gelukt.
Met Jordy die nog nooit Amsterdam in de nacht had meegemaakt zijn we nog even het Leidseplein opgegaan. Waar het zwart zag van de feestende mensen.
De horeca om ons appartement heen had verschillende duizendklappers afgestoken. Het leek net alsof op de straat een rood tapijt lag.
Saskia en Esmée zaten ondertussen de 3D-versie van Hannah Montana te kijken. Iets waar de hele familie van Trierum ook aan moest geloven.
De uitsmijter van de avond was het spraakmakende optreden van Eric en Esmée. Die een uitvoering van Eye Of The Tiger ter gehore brachten.
En de camera draaide mee :-)
Terugkijken op 2008
Een van de leukste dingen van oud jaar is terugkijken op het afgelopen jaar. Hieronder een filmpje over hoe dit op een humoristische manier kan.
GELUKKIG NIEUWJAAR EN MAAK ER IETS VAN, DAN KOMT ALLES GOED :-)
Jeroen
GELUKKIG NIEUWJAAR EN MAAK ER IETS VAN, DAN KOMT ALLES GOED :-)
Jeroen
Abonneren op:
Posts (Atom)