Iedereen is gek geworden (en ik ook)

Mijn vrouw is een koffiejunk. Na jaren Senseo te hebben gedronken, kreeg ze vorig jaar een Nespresso. Naar het schijnt, ik drink het zwarte goedje niet, is dat de koning onder koffiezetapparaten. Een bijkomend nadeel is wel dat je de Nespresso cups niet in iedere winkel kan kopen. Je moet ze of thuis laten bezorgen of naar ze bij een speciale winkel in de Bijenkorf kopen. Saskia werkt op zaterdag dus ben ik de aangewezen persoon om ze op die dag op te halen. Gisteren stapte ik het altijd toch wel drukke warenhuis binnen en nam de roltrap naar de Nespresso-afdeling. Iedereen die zegt dat Nederland in een crisis zit moet maar eens op zaterdagmiddag rond drie uur daarheen. Je mening zal veranderen. Ik sloot achter in de rij aan. Na het eerste kwartier wachten begon ik te tellen. Maar liefst 19 consumenten stonden nog voor mij en iedereen ging met een goedgevulde tas en een lege portemonnee weg. Nespresso is namelijk erg duur. Voor €0,30 heb je een cup (goed voor één bakje) en in een verpakking zitten 10 cupjes. Grootgebruikers, wat wij en zoals het eruit zag, de rest van de wereld zijn gingen voor de megaverpakking van 250 cupjes . You do the math.



De klant die dit koopt is ten eerste geduldig, na een half uur waren er nog maar 10 consumenten voor mij en Nespresso speelt daar slim op in. De klant die Nespresso koopt is als hij voor de kassa staat koning, keizer en admiraal. Hoe druk het ook is de goed geknipte en strak in het pak gestoken verkoper helpt je alsof je een huis koopt. Hij of zij is geduldig, vriendelijk en stressbestendig. Hij of zij let niet op de steeds groter wordende rij en beantwoordt op een rustige manier al je vragen. Hierdoor voelt de klant zich speciaal en geeft deze meer geld uit. Dat moet het devies zijn van de slimme mensen bij Nespresso. Al wachtend in de rij besluit ik dit keer niet in de val te lopen. Na drie kwartier sta ik de balie en een vriendelijk lachende man begroet mij. Hij ziet dat ik kijk naar de Aeroccino, een duur woord voor melkopschuimer . Hij vraagt hoe ik mijn koffie drink. Ik lach en zeg dat ik dat niet doe. Hij kijkt mij vreemd aan en ik zie dat hij van slag is. Voordat hij kan vragen: wat doet u hier dan? zeg ik dat ik de koffie voor mijn vrouw koop. Hij glimlacht en zegt zacht wat lief van u. Ik haal mijn schouders op en kijk naar de grond. Een Aeroccino zorgt voor de ultieme Nespresso belevenis, begint hij. Ik voel mij ongemakkelijk daar ik hier al een dikke tien minuten sta en de rij achter mij niet kleiner wordt. Een mooi cadeau voor de echte liefhebber. Ik knik schaapachtig en vijf minuten later rekent de vriendelijke verkoper een megaverpakking Nespresso en, je raadt het al, een Aeroccino. Een dikke €130,- en een uur armer sta ik weer buiten. Op naar volgende maand als de voorraad weer leeg is. Ik kijk er nu al naar uit.