Het intieme kreeg een extra lading mee omdat er rondom het podium een man of 30 echt aan het luisteren waren. Holly trad akoestisch op samen met haar man, Chris Coleman en dat zorgde voor een puur stukje Americana. Geen opsmuk maar gewoon spelen. Doordat het concert unplugged was waren alle (kleine) countryinvloeden die op de plaat te horen zijn weg. Wat overbleef was meer dan eens kippenvel opwekkend en eerlijk. Na een uur gaf Williams een toegift. Een gospel van haar Opa (I Saw The Light) en een werkelijk briljante uitvoering van de evergreen I'm So Lonesome I Could Cry.
Ik ben naar aardig wat concerten geweest in mijn leven. Vaak ga je mee met het publiek en de artiest door mee te zingen en of te dansen. Bij Holy Williams zat ik op een stoel en luisterde naar de muziek. Het concert had iets weg van de televisieshow VH1 Storytellers. Williams vertelde over de songs en dat gaf het laatste persoonlijke tintje aan dit indrukwekkende concert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten