Uwe en ik Deel 1

Uwe Boll is de enfant terrible van de filmindustrie. De kleine Duitser is de man achter producties Far Cry, In The Name Of The King, Postal en Bloodrayne. Films die hem de titel ‘slechtste regisseur aller tijden’ hebben opgeleverd. Ondanks de slechte kritieken brengen toch veel van zijn producties geld in het laatje. Boll is daarnaast een van de weinige filmmakers die het hart op de tong heeft en een relletje niet schuwt. Journalisten die slecht over zijn films schreven werden uitgedaagd tot een bokswedstrijd. Die Boll overigens allemaal won. De regisseur steekt ook niet onder stoelen en banken hoe hij over Hollywood denkt. Zo bleek uit een gesprek dat ik met Uwe Boll had.



Neem je jezelf wel serieus als filmmaker? Postal lijkt niet meer dan een dikke middelvinger naar je criticasters.

“Qua middelvinger klopt het helemaal. Postal was een leuk project om te doen. Veel films die in Hollywood gemaakt worden over Irak of vrijheid slaan de plank compleet mis. Niemand laat de absurditeit zien waarin we leven. Dat wilde ik wel tonen in Postal. Het was de bedoeling om iedereen die de film ziet op een bepaald moment te beledigen. Daarom ben ik geen taboe uit de weg gegaan. Kinderen worden neergeschoten en grapjes over de tweede wereld oorlog, de huidige politieke situatie, de Taliban en 9-11 komen voorbij. Ondanks dat neem ik mijzelf als filmmaker wel serieus maar niet te serieus. Iedere regisseur kust de kont van Hollywood-financiers. Ik dus niet. 50 tot 70% van de filmindustrie is Joods en dan ben je als Duitser een nazi. Dan kan je lekker veilig films maken met boodschappen als Hitler was een slechte man. Ik ben geboren in 1965 en heb geen ene moer met de Tweede Wereld Oorlog te maken. Het is niet mijn schuld dus waarom zou ik mij daarvoor verontschuldigen. In Postal zit een grap over Auswitch. Daar zijn een hoop mensen boos om geworden. Ik wilde met Postal mensen boos maken en dat is gelukt.”

Als het systeem zo is als jij zegt is het dan nog wel leuk om een regisseur te zijn?

“Het is een deprimerend en moeilijk leven. Vorige week kreeg ik te horen dat ik een film zou moeten maken met of Steven Seagal of Jean Claude van Damme. Dat zou een geheide hit worden. Als filmmaker trap ik nog liever in een drol dan te werken met deze stukjes geschiedenis. Dat moet je dan weer gaan uitleggen. Mensen begrijpen dan niet dat ik liever Bloodrayne III wil maken. Geef mij $3 miljoen en ik verfilm in Oost-Europa een simpel verhaaltje. Vrouw is vampier en doet het met nazi’s en zeker weten dat het verkoopt.”



Je bent vooral bekend geworden door verfilmingen van videogames. Hoewel Postal een link heeft met een game is het meer dan een genre-film. Waar vond je de inspiratie?

“Ik ben groot fan van films als The Blues Brothers en Airplane. Dit soort absurde komedies zie je niet meer. Zelfs een briljante film als Tropic Thunder moet op het einde politiek correct worden. Ik haat dat. Postal wil ik vergelijken met The Blues Brothers. Snel, over de top en vergefelijk."


Je kreeg de nodige kritiek over de opening van Postal. Hier discussiëren terroristen voordat zij een vliegtuig in WTC vliegen. Dacht je niet van oeps?


“Zeker niet. Ik wilde choqueren en hoe kan je Amerikanen choqueren? Door tegen heilige huisjes te trappen. Natuurlijk was 9-11 vreselijk, maar zet het wel in perspectief. In Europa heerst al 40 jaar terrorisme. Datzelfde geldt voor Afrika en het Midden Oosten. Alleen omdat de aanslag in Amerika gebeurde, mag je hier niets mee doen? Ik had een screening in New York en iemand kwam op mij af en vertelde mij dat zijn vader in een van de twin towers was gestorven. Hij kon wel lachen om de absurditeit in Postal.”




Je neemt Bush ook op de korrel in Postal. Wat vind je van de voormalige president?

“Jarenlang heeft Bush een illegale oorlog gevoerd waar vriendjes van hem rijk van zijn geworden. Hij gebruikte de aanslag van 9-11 om het volk te overtuigen dat oorlog in Irak en Afghanistan nodig was. Bush is één van de belangrijkste redenen van de financiële crisis. Je kunt niet zoveel geld in een zinloze oorlog stoppen zonder dat dit gevolgen heeft. Ik denk dat Bush en zijn politieke maatjes aansprakelijk moeten worden gesteld voor wat zij de laatste acht jaar gepresteerd hebben. Je praat over oorlogscriminelen.”


Je hebt nogal wat shit over je heen gekregen over de films die regisseerde, maar ook als persoon. Wat doet zoiets met je?


“Soms ben je teleurgesteld en boos, de andere keer kan kritiek je niet boeien. Over het algemeen ben ik het niet met mijn criticasters eens. De films die ik de laatste jaren maak zijn beter dan een Alone In The Dark en House Of The Death.
Een underground filmjournalist betitelde mij ooit als de meest verkeerd beoordeelde regisseur in de geschiedenis van film. Zeg nu eens eerlijk zijn Catwoman, Speed Racer, Aeon Flux en Indiana Jones zoveel beter dan In The Name Of The King of Postal? Als je de website IMDB moet geloven zijn die werkjes veel beter. Catwoman scoorde daar een 5.5, Postal ontving een 2.3. Een voorbeeld: The Life Of Others, wat door ‘filmkenners’ gezien wordt als een meesterwerk gezien en In The Name Of The King als extreem slecht. Kijk dan even naar de opbrengsten op dvd. The Life Of Others bracht in Amerika $6 miljoen op. Mijn film deed $45 miljoen. Natuurlijk weet ik dat ik geen meesterwerken maak en dat mijn films een open deur zijn voor kritiek. Maar dat moet wel gebeuren op een eerlijke en realistische manier. Als je In The Name Of The Kings met The Lord Of The Rings vergelijkt dan zuigt de eerstgenoemde natuurlijk. Het zijn twee producties die fantasy als genre hebben, maar daar houdt de vergelijking op. Je moet iedere film op zijn waarde beoordelen."



Tot zover het eerste deel van het interview met Uwe Boll. Volgende week volgt deel 2.