Binnen Zonder Kloppen

Twee PlayStation3-spelers uit Kopenhagen kregen vorige week de schrik van hun leven. Nadat een buurvrouw bij de politie klaagde over geluiden van vuurwapens en explosies, besloot de Deense hermandad met zwaar materiaal uit te rukken. Een compleet SWAT-team stond klaar om de gamende vrienden te ontzetten. In plaats van een terroristische cell stuitte de politie op twee jongens bewapend met twee controllers. Het volume van hun surround set stond zo hard dat de bezorgde buur dacht dat er naast haar een voorproefje werd genomen op de derde wereld oorlog. Dat de Deense politie niet bijster snugger is blijkt uit het feit dat de vrienden werden aangehouden op verdenking van het gebruiken van vuurwapens.



Een paar uur later stonden ze weer op vrije voeten. Welke game de jongens aan het spelen waren, wilde de Deense politie niet vertellen.

Iets nieuws

Vanaf vandaag begint dit blog met iets nieuws. Naast al de gebruikelijke onzin die hier wekelijks staat te lezen, introduceren we een nieuwe rubriek: de 300 woorden reviews. De titel lijkt ons duidelijk, maar voor de zekerheid: in 300 woorden reviews worden de nieuwste films, boeken, games en andere dingen besproken in 300 woorden. We beginnen met The Curious Case Of Benjamin Button. Gewoon even naar beneden scrollen.

Barack op de hak

De beste man zit net een paar dagen op het pluche van het witte huis of de eerste parodie is online verschenen. Op de muziek van Beyonce All The Ladies zingt een slecht lijkende look-a-like If You Voted For Me.

Amerikaanse onruststokers vallen LEGO Batman aan

In de Verenigde Staten is een organisatie, de CCFC, die staat voor een commerciële vrije jeugd voor kinderen. In 2007 liet de groep uit Boston zich voor de eerste keer horen. Ze waren boos en verontrust. Kinderen mochten niet blootgesteld worden aan de griezelen van Manhunt 2 (een 18+ game). Afgelopen week stonden ze weer op de voorpagina’s van de Amerikaanse kranten. De bezorgde ouders publiceerden namelijk de shortlist voor de TOADY-award. (Toys Oppressive And Destructive to Young children). Zonder het bericht verder te lezen zag ik de lijst al voor mij: Grand Theft Auto IV? Left 4 Dead, Call Of Duty 5: World At War of misschien Saints Row 2. Ik viel bijna van mijn stoel toen ik zag welke game genomineerd was voor de TOADY-award: LEGO Batman: The Video Game.



Hierbij een stuk uit het jury rapport over waarom deze kindergame slecht voor kinderen zou zijn: How do you turn the ultimate creative toy into a symbol of commercialized childhood? Begin by partnering with media companies to sell that toy in branded kits designed for recreating movies like Star Wars, rather than creative construction. Then, dispense with hands-on building altogether by turning your toy into a video game so that instead of deciding what to build next, children choose which cyber weapons to use to beat up their opponent. Finally, ignore the fact it was rated suitable for ages 10 & up and partner with McDonald’s for a Happy Meal toy giveaway to simultaneously promote the video game, junk food, and the violent Dark Knight movie series to preschoolers.



Obelix zei het al jaren geleden: rare jongens die Amerikanen.

300 woorden review

The Curious Case Of Benjamin Button

Regisseur David Fincher is bekend geworden via zijn film The Fight Club. Met zijn laatste productie laat hij zien hoe veelzijdig hij is als filmmaker. Veel mensen vergelijken The Curious Case Of Benjamin Button met een donkere versie van Forrest Gump. Daar ben ik het gedeeltelijk mee eens. Net als in Forrest Gump wordt het leven gevolgd van een bijzonder maar alledaags persoon. Maar daar houdt de vergelijking wel op. Gebruikte Forrest Gump popculture referenties om de karakters interessant te maken, Benjamin Button gaat voor de naakte emotie. Het verhaal gaat over een man die achterstevoren opgroeit. Benjamin wordt geboren als oude man en hoe ouder hij wordt hoe jonger hij er uit gaat zien. Op zich een leuke gimmick, maar door de vertelstijl van Fincher is The Curious Case Of Benjamin Button veel meer.



Het is een verhaal over verliefd zijn op het leven, verteld vanaf het sterfbed van een oude vrouw. Opvallend is dat de film nergens in de valkuil van filmclichés valt. Hierdoor is de film is aangrijpend en boeiend geworden. De productie is een hele zit en wordt langzaam verteld. Dat had in het nadeel van The Curious Case Of Benjamin Button kunnen werken. Het tegendeel is waar. In drie uur wordt de kijker meegenomen op een bijzondere reis waar het einde aan het begin van de film al duidelijk van is. Desondanks blijft de levensloop van Button boeien. Dat de productie genomineerd is voor 13 Oscars is dan ook meer dan verdiend. Een keer in de zoveel tijd komt er een film die nog lang in het hoofd van de toeschouwer blijft zitten. Magnolia was zo’n film, The Curious Case Of Benjamin Button mag zich ook in deze categorie plaatsen. Perfect acteerwerk van Brad Pitt en vooral van Cate Blanchet en een meeslepende regie van een bijzonder verhaal.

Spooks

Er zijn in televisieland een aantal vaste wetten. Zo verkeert de hoofdpersoon ieder seizoen een keer in levensgevaar, maar sterft nooit. Die taak is altijd weggelegd voor een wazig bijfiguur. Dat zorgt ervoor dat series als 24 spectaculair zijn, maar ook altijd zeer voorspelbaar. Een ding staat vast, na 24 afleveringen leeft Jack Bauer altijd nog. Daarom is de Britse spionageserie Spooks zo fantastisch. Vorige week hebben we het laatste seizoen bekeken en wauw, they did it again. De hoofdrol spelen in deze serie betekent geen vrijkaart tot het einde van het jaargang. De Engelse spionnen vallen bij bosjes. Dat in combinatie met de zeer realistische verhalen zorgt ervoor dat Spooks de beste thrillerserie ooit is.

Toch weer een keer Star Wars

Wat krijg je als je iemand het verhaal van de beste sciencefiction trilogie ooit laat vertalen en zij de films niet gezien heeft. God bless YouTube.

Rockstar in de NL

Toen ik jaren geleden voor de eerste keer in Los Angeles aankwam (Santa Monica om precies te zijn) gingen mijn collega’s gelijk het bed in. Lang leve de jetlag. Nu had ik toen en heb ik nu geen last van deze slapeloosheid, dus ging ik de stad in. Ik had wel dorst en viste een paar dollar uit mijn zak om wat te drinken te kopen bij een stalletje aan het strand. Onder het Amerikaanse mom er kan nooit genoeg keuze zijn, wees ik blind een blikje aan: Rockstar Drink waar de R is een ster op de verpakking is. Het goedje is het beste te vergelijken met een op hol geslagen versie van Red Bull. Het verschil is dat Rockstar alleen verkocht wordt in trailer park blikken van 500 ml en dat de energiedrank naast zoetigheden ook veel te veel cafeïne en allerlei onduidelijke ingrediënten bevat. Het was liefde op het eerste gezicht. Vanmiddag zag ik in de AH tot mijn verbazing blikken van deze godendrank gewoon in het schap staan. Paar blikken (twee liter) meegenomen en net een opgedronken. Je raadt het al, sommige dingen moet je alleen in het buitenland drinken. Rockstar in NL zorgt voor kiesverderf, een vieze smaak, een suikeroverdosis en waarschijnlijk slaaptekort. Liefhebbers van Red Bull de zet is aan u….

Wat ik leerde van Far Cry 2

Op één of andere manier ben ik het afgelopen najaar niet toegekomen aan de game Far Cry 2. Dat is een beetje vreemd want dit is het soort spel waar ik normaliter erg warm van loop. De game speelt zich af in donker Afrika en na een dikke drie uur te hebben gespeeld ben ik achter de volgende dingen gekomen.

1
Iedereen in Afrika praat als een op hol geslagen trein. Alles gaat zo snel en van dramatische stiltes of een seconde pauze tussen zinnen hebben ze nog nooit gehoord.

2
Er zijn helemaal niet veel wilde dieren in Afrika. Die paar gnoes en zebra’s die ik wel zag liepen tegen een wagen en stierven ter plekke. Nu was het wel een heel grote wagen, maar toch.

3
Wapens blokkeren iedere keer als je voor een tegenstander staat. Vreemd genoeg heeft de vijand daar geen last van.

4
Donker Afrika is niet overdreven, zelfs in de stralende zon zijn sommige dingen gewoon niet te zien.

5
Iedereen in het Afrika van Far Cry 2 is achterdochtig. Ze schieten op je als je gewoon langs ze scheurt of loopt, waar dan ook.

6
De tegenstanders zijn van metaal. Een magazijn van een AK47 is vaak niet genoeg om hen naar de andere wereld te helpen.

7
Men denkt dat als je een diamant in een metalen koffertje stopt en deze weg zet in een hut of een greppel, deze niet gepikt worden.

8
Far Cry 2 zou eigenlijk het liefste GTA In Afrika willen heten. Het enige verschil is dat het eindeloos rondrijden naar de volgende missie in GTA wel leuk is.

9
Dat zelfs op papier spectaculaire shooters niet altijd goed uit de verf komen.

10
In Afrika hoef je geen geld uit te geven voor de garage. Een paar keer draaien met een stuk gereedschap en de auto is genezen van kogel inslagen ed je kunt het zo gek niet bedenken.

Je zou er bijna bier van gaan drinken

Ik drink geen bier. Daar is eigenlijk maar een reden voor: ik vindt het niet lekker en waarom zou je iets drinken wat je niet lekker vindt? Mijn eerste glas beer twintig jaar geleden heeft mij compleet genezen. Toch zorgt dat iedere keer voor vreemde blikken als ik in de kroeg een biertje afsla. Alsof je dit gersten nat moet drinken. Enfin tot zover mijn bierverhaal. Het punt van deze blog is dat reclames over bier wel weer heel leuk zijn. De laatste van Heineken laat het verschil tussen vrouwen en mannen zien (als iedere man bier zou drinken).

Ziek

Ik was afgelopen week ziek. Al is dat woord een grove onderschatting van wat ik onder de leden had. Alle symptomen van griep zijn in zeven dagen langsgekomen. Zal jullie de details besparen, maar het ‘hoogtepunt’ was mijn koortsdroom waar ik als Indiaan in de Grand Canyon een plekje om te poepen zocht. Leuk om na te vertellen, niet echt lekker als koortsvisioen. Een voordeel van ziek zijn is dat mijn roken tot een nulpunt zakte. Een snufje van nicotine ontaardde al in hoestbuien from hell. Anyway ik ben weer zo goed als boven man.

COD anoniem

Ik moet iets toegeven. Ik, Jeroen van Trierum ben verslaafd. Niet aan nicotine of andere verslavende pretmiddelen maar aan een spel. Ik heb het in de tien jaar die ik werkzaam ben in de game-industrie nog nooit meegemaakt. In het verleden speelde ik een game uit en lag deze daarna in de kast. Met Call Of Duty4: Modern Warfare is dat anders. De game is sinds najaar 2007 niet uit mijn Xbox 360 te branden. Van augustus tot eind november leek het er even op dat de liefde over was. Niets is minder waar. Midden december bevloog het virus mij weer. Sindsdien duik ik zo goed als iedere avond van virtuele kogels en explosies weg. Eergisteren vroeg een collega en mede COD-speler hoelang ik eigenlijk al speelde en dat was confronterend. De statistieken lieten zien dat ik acht dagen, tien uur en 50 minuten had gespeeld (slik). In die tijd schoot ik 16286 virtuele tegenstanders naar God en stierf zelf 18849 keer.



Dit zijn cijfers die voor gamers dienen als een medaille, voor niet gamers is dat echter een ander verhaal. Twee collega’s keken mij aan alsof ik ze een oneerbaar voorstel had gedaan, toen ik het vertelde. Diep in mijn hart geef ik ze toch wel een beetje gelijk. Echter, de COD-multiplayer is zo goed dat ik mij niet voor kan stellen om te stoppen. Volgens de definitie van verslavingsdeskundige Keith Baker ben ik een junkie eerste klas. Toch lees ik wel eens boek, besteed aandacht aan mijn vrouw, doe sociale dingen met vrienden (ook online), luister naar muziek en kijk film. Dit is een verslaving waar ik niet vanaf wil. Hieronder een filmpje waarin de iMediate-crew stevig huishoudt in Rusland.

Good-bye Bushie

Nog even en de machtigste en domste man ter wereld verlaat het Witte Huis. Mooi moment om even terug te kijken op acht jaar. Het meest schokkende is dat dit originele beeld- en geluidsopnames zijn, die niet zijn aangepast voor een grappig effect.

Gelukig Nieuwjaar

Dit jaar waren mijn broer (Eric) en mijn neefje (Jordy) en nichtje (Esmée) op bezoek in Amsterdam. Na een unieke samenwerking in Guitar Hero en Rock Band...





...zijn we het dak opgegaan om in hartje Amsterdam naar het vuurwerk te kijken. Een ding is duidelijk en dat is dat foto's van vuurwerk maken bijna onmogelijk is. Van de 98 waren er zes (soort van) gelukt.







Met Jordy die nog nooit Amsterdam in de nacht had meegemaakt zijn we nog even het Leidseplein opgegaan. Waar het zwart zag van de feestende mensen.







De horeca om ons appartement heen had verschillende duizendklappers afgestoken. Het leek net alsof op de straat een rood tapijt lag.





Saskia en Esmée zaten ondertussen de 3D-versie van Hannah Montana te kijken. Iets waar de hele familie van Trierum ook aan moest geloven.





De uitsmijter van de avond was het spraakmakende optreden van Eric en Esmée. Die een uitvoering van Eye Of The Tiger ter gehore brachten.



En de camera draaide mee :-)

Terugkijken op 2008

Een van de leukste dingen van oud jaar is terugkijken op het afgelopen jaar. Hieronder een filmpje over hoe dit op een humoristische manier kan.



GELUKKIG NIEUWJAAR EN MAAK ER IETS VAN, DAN KOMT ALLES GOED :-)

Jeroen