The Curious Case Of Benjamin Button
Regisseur David Fincher is bekend geworden via zijn film The Fight Club. Met zijn laatste productie laat hij zien hoe veelzijdig hij is als filmmaker. Veel mensen vergelijken The Curious Case Of Benjamin Button met een donkere versie van Forrest Gump. Daar ben ik het gedeeltelijk mee eens. Net als in Forrest Gump wordt het leven gevolgd van een bijzonder maar alledaags persoon. Maar daar houdt de vergelijking wel op. Gebruikte Forrest Gump popculture referenties om de karakters interessant te maken, Benjamin Button gaat voor de naakte emotie. Het verhaal gaat over een man die achterstevoren opgroeit. Benjamin wordt geboren als oude man en hoe ouder hij wordt hoe jonger hij er uit gaat zien. Op zich een leuke gimmick, maar door de vertelstijl van Fincher is The Curious Case Of Benjamin Button veel meer.
Het is een verhaal over verliefd zijn op het leven, verteld vanaf het sterfbed van een oude vrouw. Opvallend is dat de film nergens in de valkuil van filmclichés valt. Hierdoor is de film is aangrijpend en boeiend geworden. De productie is een hele zit en wordt langzaam verteld. Dat had in het nadeel van The Curious Case Of Benjamin Button kunnen werken. Het tegendeel is waar. In drie uur wordt de kijker meegenomen op een bijzondere reis waar het einde aan het begin van de film al duidelijk van is. Desondanks blijft de levensloop van Button boeien. Dat de productie genomineerd is voor 13 Oscars is dan ook meer dan verdiend. Een keer in de zoveel tijd komt er een film die nog lang in het hoofd van de toeschouwer blijft zitten. Magnolia was zo’n film, The Curious Case Of Benjamin Button mag zich ook in deze categorie plaatsen. Perfect acteerwerk van Brad Pitt en vooral van Cate Blanchet en een meeslepende regie van een bijzonder verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten