GC: Rasisme in games

Aijaz Zaka Syed is een columnist voor de krant Khaleej Times. Vorige week ging hij dieper in op de manier waarop mensen uit het Midden Oosten weergegeven worden in games. De favoriete games van zijn zoon, die hij omschrijft als een engeltje, zijn gewelddadig en komen allemaal uit ‘the land of the free’. Syed noemt deze spelletjes een simplistische doctrine van ‘voor of tegen ons’. De scribent dook dieper in de Medal Of Honor-controverse. Uitgever Electronic Arts verwijderde het woord Taliban uit de multiplayer. Er waren immers veel Amerikaanse soldaten omgekomen in Afghanistan, de plek waar MOH gesitueerd is.


Tot het midden van zijn schrijfsel deed Syed niet meer dan oude koeien uit de sloot halen. Maar halverwege maakte hij een punt, waar ik nog nooit over nagedacht had.De zelf opgeworpen censuur van EA kwam na druk van de overlevende Amerikaanse families. Maar waarom is er geen rekening gehouden met de vaders en moeders van de andere slachtoffers in het conflict? Irakese en Afghaanse familie hebben ook familie verloren en zijn, volgens Syed ook ‘niet blij’ met dit soort games. Games waar de Amerikaan altijd de held is en (meestal) een donkergekleurde in Arabische kleding getogen bad guy de tegenstander is.

Na het lezen van de column vroeg ik mij af Syed argument niet te kort door de bocht was. Goed, games als Full Spectrum Warrior, Call Of Duty: Modern Warfare en Medal Of Honor laten een tegenstander vaak zien als terrorist, maar ziet de gamer hen ook zo? Krijg je door het spelen van Medal Of Honor, gelijk een hekel aan bijvoorbeeld Afghanen? I don’t think so. Zelf heb ik de tegenstander in dit soort first person shooters nog nooit als een volk perse gezien, laat staan een Arabisch volk. Nee de tegenstander is iemand waar je van moet winnen. Het maakt niet uit of deze een bruine, zwarte, witte, gele of groene huidskleur heeft. Niets meer en zeker niets minder. Wil ieder gezond denkend mens meer over oorlogsachtergronden weten, dan speelt hij of zij geen spelletje, maar slaat een krant open of kijkt naar het journaal.

Des al niet te min zijn games als Medal Of Honor en Modern Warfare gesitueerd in realistische settings en maken deze gebruik van semi-echte omgevingen en conflicten. De gamer wil realisme en de ontwikkelaar speelt daar maar al te graag op in. Ik begrijp de verontrustheid van Aijaz Zaka Syed. Het is natuurlijk niet leuk als je zoon een game speelt waarin jij je eigen volk herkent als tegenstander. Waar Syed aan voorbij gaat is dat het ‘maar een spelletje is’. De columnist schrijft dat hij zijn zoon uitlegt dat games niet de echte wereld weergeven. Dat Arabieren en Moslims niet zo schofterig zijn zoals ze in spelletjes worden afgebeeld. Als Syed tegen zoonlief zegt dat de realiteit meer complex is krijgt hij antwoord in de vorm van een brom. Hieruit concludeer ik dat Syed’s zoon het begrepen heeft en de vader niet. Een gevalletje van een digitale generatiekloof. Het gaat hier om spelletjes, niet om de echte wereld. Games die zorgen voor entertainment zonder racistische of haatoproepende bedoelingen. Aan de andere kant ben ik geen vader, of Arabier of Moslim.