De fascinatie van deze vorm van sport en entertainment komt vooral door het laatste woord. Iedereen die wel eens een show van de WWE heeft gezien (op tv of in het echt) weet dat entertainment hoog in het vaandel staat. De combinatie van vuurwerk, opzwepende rockmuziek en langlopende verhaallijnen en sport zorgt dat de verslavingsfactor hoog was. Begin dit jaar nam mijn interesse lichtelijk af. De drie wekelijkse shows werden niet meer gevolgd op internet, de WWE-blaadjes niet meer gekocht en de websites liet ik links liggen. Mijn worstelfix werd in leven gehouden door de dvd’s van distributeur Rough Trade en de verhalen van mijn maatjev Rick.
Langer dan ik herinneren kan hebben Rick en ik een traditie. Ieder jaar bezoeken we een worstelevenement in Europa. Na vorig jaar Duitsland en Engeland was vorige week Brussel aan de beurt. De spierbundels van de WWE deden de Belgische stad voor een vierde keer aan. Dik 7000 schreeuwende fans verwelkomden de sportentertainers. Nu zijn worstelfans vaak makkelijk herkenbaar. Ze dragen een T-shirt of een petje van hun favoriete ster, zijn vaak van het mannelijke geslacht, iets gezet, in veel gevallen niet geschoren en bovendien erg luidruchtig. In ons vak viel het op dat er een flink aantal bezoekers waren die volgens mij niet wisten dat het hier om showworstelen ging. Maar goed, de sfeer zat er goed in al was de show, vergeleken met vorige events, bijzonder magertjes.
Op het moment dat de bel om half twaalf luidde (de show duurde bijna drie uur) van de laatste wedstrijd en doodgraver Undertaker de reus Big Show versloeg snelden wij naar de auto. Brussel Amsterdam is namelijk nogal een stukje rijden. Twee en half uur later zat ik thuis en zette alles nog een keer op een rij. Maffe fans, check, spektakel check, matige show, check, vermoeidheid (ik had die dag gewerkt) check. Ik vroeg mij af of dit nu echt nog wel leuk was. Zonder dat ik er erg in had plaatste ik de nieuwste game WWE Smackdown vs Raw in mijn console en in een klap waren al die twijfels verdwenen. De digitale evenknieën van deze muscleheads gaven mij wel die fantastische show. Mijn dolby surround zorgde voor het spektakel. Iets waar de buren zo hoorde ik de volgende morgen niet echt blij mee waren, maar dat terzijde. Het worstelcircus van de WWE is zondermeer leuk om mee te maken, echter voor de echte kick moet je bij de games zijn en als je alles goed wil zien raad ik de twee dvd’s aan die maandelijks in de bakken van de plaatselijke Free Record Shop liggen.
Desalniettemin, de kaarten voor 2009 zijn al weer besteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten