Vanmorgen ging de wekker vroeg af in huize van Trierum. Via de Pathe Unlimited Kaart waren we uitgenodigd om de eerste publieke voorstelling van Micheal Jackson's This Is It te gaan bekijken. Om acht uur in Pathé De Munt. In tegenstelling tot wat je zou verwachten was het om half acht niet echt druk en zou de bioscoop uiteindelijk iets meer dan de helft gevuld zijn.
Laat ik van te voren zeggen dat ik geen absolute fan van mijnheer Jackson was. Net als bijna iedereen op de wereld heb ik een Greatest Hits en Thriller in mijn cd-toren staan, maar dat was het dan ook. Van de film zelf was ik dan ook niet echt onder de indruk. Eerlijk is eerlijk This Is It laat zien dat Michael goed kon zingen en nog beter kon dansen, maar die grote mislukte gebaren van hem waren om te gruwelen. Tegen het einde wordt de bioscoopbezoeker getrakteerd op een filmpje waar een bulldozer een oerwoud met de grond gelijk maakt. Net voordat een klein meisje, dat de laatste plant wil redden, dreigt overreden te worden gaat de camera naar het podium. Waar Jackson eigenhandig de bulldozer weet te stoppen. Wat volgt is gewauwel over hoeveel hij van de aarde en de natuur houdt. Mijn ogen begonnen dicht te vallen.
De muziek en arrangementen van de bekende nummers waren briljant en in veel gevallen kippenvel opwekkend. Het geneuzel daartussen zorgt ervoor dat This Is It het beste te omschrijven is als een uitgerekte special feature op een dvd. Een extra waar je thuis op de bank met fast forward naar de leuke stukjes spoelt. de absolute adoratie van de regisseur, zijn dansers, de muzikanten en aanhangers zorgen voor een sfeertje die ik zou verwachten bij een Scientology bijeenkomst. De film wordt onbedoeld grappig als Jackson klaagt over de muziek in zijn oortje. "Het is net of er een vuist in mijn oren wordt geduwd, zegt hij met een kinderstemmetje. Wat volgt is een dialoog tussen de zanger en de regisseur over hoe hard het geluid moet staan. Deze is het beste te vergelijken met hoe een klein kind wordt toegesproken.
Iedereen weet dat Michael Jackson beroemd was en dat hij op een bepaald moment veel geld had. Dit is niet af te zien aan de garderobe. De zanger komt in het begin op in een outfit bestaande uit een zilveren colbert, een blauw t-shirt met gouden opdruk, zwarte schoenen en een oranje broek. Zou niemand gedurfd hebben om tegen hem te zeggen: Jackson doe 's effe normaal, dit wordt later gezien door veel mensen.
Als ik de tekst teruglees dan kan je concluderen dat ik verre van onder de indruk van This Is It was. Dit was echter niet het geval bij het overgrote gedeelte van het publiek. De man naast mij wreef meerdere keren de tranen uit zijn ogen, slaakte gelukzalige zuchtjes en schudde keer op keer melancholisch zijn hoofd. Voor hem was This Is it waarschijnlijk de mooiste film van het jaar. Ik ben benieuwd wat de recensies die vandaag gepubliceerd worden gaan zeggen. Gaan zij mee in de hype en houden ze in hun achterhoofd dat je over de doden niets meer dan goed moet zeggen, of prikken zij door de luchtballon heen en beoordelen ze de film voor wat het is.
In een notendop: This Is It laat zien hoe goed Michael Jackson was op het gebied van dansen, muziek en zingen. Maar om daar nu een hele film van te maken. Alleen voor de echte fans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten