Kluun heeft een nieuw boek uit. De schrijver die bekend werd van Komt Een Vrouw Bij De Dokter en De Weduwnaar heeft een aantal blogs en collums gebundeld in een boek. Op het eerste gezicht lekker makkelijk, er moet immers ook in huize Kluun brood op de plank komen. Op het tweede gezicht briljant. Het boek dat 219 pagina’s heeft leest als een trein en is vaker wel dan niet bijzonder grappig. Toen ik mijn voorliefde voor de schrijver op mijn werk presenteerde waren er nogal wat verwarde gezichten. Een opmerking was dat Kluun pretentieus en bovendien niet grappig was. I beg to differ. De man die het woord frample (een geschreven stukje van een songtekst) heeft geïntroduceerd in de literatuur kan niet slecht zijn. Bovendien is hij een groot Bruce Springsteen-fan en dan zit je bij al snel goed. Waarom ik Kluun wel goed vind is de simpele reden dat alles wat hij schrijft (voor mij vaak) zeer herkenbaar is. En nee mijn vrouw is nooit overleden en ik ben ook geen vreemdgaander. In Klunen (de naam van zijn nieuwste verzameling) zitten ook weer een paar juweeltjes waarvan ik zou willen dat ik zelf had geschreven. Het is alleen de Amerikaanse schrijver Jay McInnerny gelukt om mij jaloers te maken.
Ik moest hard lachen om zijn tirade over Parijs (been there done that) en de verschillende lijstjes (Springsteen is God). Maar ook zijn geïnspireerde sollicitatiebrief deed mij schateren. Wat lullig was omdat ik in de trein zat, maar goed. Mijn advies ga dat boek kopen, het is niet moeilijk te vinden, de voorkant is namelijk oogverblindend geel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten